Από ετούτη εδώ τη γωνιά σας έχω διηγηθεί και εγώ και κυρίως ο Στρατής Θεοφίλου, ο δαιμόνιος ερευνητής, μερικές απίστευτες ιστορίες γατίσιας αφοσίωσης, αλτρουισμού και ηρωισμού. Ε λοιπόν αυτή που θα σας διηγηθώ σήμερα είναι από τις πιο απίθανες και εδώ που τα λέμε με κάνει να θέλω να γίνω και εγώ λίγο ηρωίδα, αλλά τι να κάνω που είμαι κάπως φοβιτσιάρικο πλάσμα.
Βρισκόμαστε στα 1997. Στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης ένα γκαράζ πιάνει φωτιά. Η πυροσβεστική κινητοποιείται άμεσα για να θέση σε έλεγχο τη φωτιά. Ο πυροσβέστης Ντέιβιντ Τζιανέλι καθώς προσπαθεί να σβήσει τη φωτιά βλέπει ένα θέαμα που του κόβει την ανάσα.
Μια καταταλαιπωρημένη κάλικο βγαίνει από το φλεγόμενο κτίριο κρατώντας ένα μικροσκοπικό γατάκι στο στόμα της.. και ξαναμπαίνει.. και ξαναβγαίνει.. 5 φορές ορμάει μέσα στο κτίριο για να σώσει και τα 5 παιδιά της, ενώ η ίδια πληγώνεται όλο και περισσότερο με εγκαύματα στις πατούσες, στη γούνα και στα αυτιά της, ενώ τα μάτια της υπέστησαν τη μεγαλύτερη ζημιά. Και όμως δεν τα παρατάει.
ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΦΟΣΙΩΣΗΣ
Η απίθανη ιστορία του γάτου Σεμιόν Νικολάγεβιτς
Όταν επιτέλους καταφέρνει να πάει και τα 5 νεογέννητα γατάκια της σε ασφαλές σημείο, τα αγγίζει με τη μύτη της για να βεβαιωθεί ότι είναι καλά και πέφτει αναίσθητη. Ο Ντέιβιντ σοκαρισμένος και συγκινημένος από το γεγονός δεν αφήνει τη βασανισμένη γατο-οικογένεια στη μοίρα της και τα πηγαίνει όλα σε ένα κοντινό κτηνιατρείο.
Δυστυχώς ένα από τα πέντα νεογέννητα γατάκια, η άτυχη Toasty, υποκύπτει στα τραύματά του και πεθαίνει. Όμως η μάνα, που πήρε το (θρυλικό) όνομα Σκάρλετ – από την Σκάρλετ Ο’ Χάρα του Όσα παίρνει ο άνεμος, μια και εκείνη αγωνίστηκε για να σώσει την οικογένειά της – και τα υπόλοιπα 4 παιδιά της έλαβαν πλήρη φροντίδα για τα εγκαύματα, την εισπνοή καπνού και αφού τοποθετήθηκαν σε θάλαμο οξυγόνου τελικά ανέκαμψαν πλήρως μέσα σε 3 μήνες και ήταν έτοιμα για υιοθεσία. Όπως και έγινε!
Η υπέροχη Σκάρλετ υιοθετήθηκε από την Κάρεν Γουέλεν, η οποία είχε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα και είχε χάσει τη γάτα της λίγο αργότερα. Η Κάρεν ήθελε ένα πλάσμα με ειδικές ανάγκες. Η γλυκιά μας Σκάρλετ έζησε 13 χρόνια. Δυστυχώς στα τελευταία δεν πέρασε πολύ εύκολα. Το 2007 ήρθε στο φως της δημοσιότητας το δυσάρεστο νέο ότι η Σκάρλετ είχε να αντιμετωπίσει και ένα λέμφωμα, που όμως με σούπερ ιατρική φροντίδα κατάφερε να το ξεπεράσει και αυτό. Μα τι απίστευτη μαχήτρια.
Όμως το 2008 το πρόβλημα υπερθυρεοειδισμού που αντιμετώπιζε την έστειλε σε ειδικές εγκαταστάσεις που λέγονται “Thyro-Cat” όπου είχε θεραπείες με ραδιενέργεια! Η Σκάρλετ και πάλι βγήκε ζωντανή και φαινόταν ότι είχε ακόμη ζωή μπροστά της.
Τα προβλήματα δυστυχώς δεν σταμάτησαν! Παρουσιάστηκε φύσημα στην καρδιά, η όρεξή της είχε περιοριστει και τα δόντια της αλλα και τα νεφρά της δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Ξανανοσηλεύτηκε αλλά γυρνώντας σπίτι ήταν ξεκάθαρο ότι υπέφερε και ότι καλά καλά δεν μπορούσε να σηκωθεί. Οι γονείς της κατάλαβαν ότι δεν υπήρχε γυρισμός και πήραν την δυσκολη απόφαση να την “κοιμήσουν” στις 11 Οκτωβρίου του 2008!
ΜΙΚΡΗ ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ
Τι πρέπει να κάνετε ώστε να προετοιμάσετε την γάτα σας για καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, όπως φωτιές
Προς τιμή αυτής της απίστευτης γάτας δημιουργήθηκε και το βραβείο “Scarlett Award for Animal Heroism,” για ζώα που με γενναίες πράξεις βοήθησαν άλλα πλάσματα. Μάλιστα έγινε ο βασικός χαρακτήρας ενός βιβλίου με τίτλο “Η Σκάρλετ σώζει την οικογένεια”. Ας δούμε όμως και μερικές φωτογραφίες της ηρωικής Σκάρλετ:
Θα την θυμόμαστε για την μαχητική της διάθεση, το θάρρος της, την αυταπάρνησή της αλλά και αυτή την ενστικτώδη αφοσίωση της μαμάς-γάτας προς τα νεογέννητά της που είναι πραγματικά κάτι το συγκλονιστικό και αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αναθεωρήσουμε την εικόνα που έχουμε για τις γάτες και γενικότερα για τα διάφορα ζωντανά πλάσματα.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας διηγηθώ και την δραματική ιστορία μιας άλλης γάτας που όρμηξε μεσα σε ένα φλεγόμενο στάβλο για να σώσει τα μωράκια της με εξέλιξη πιο τραγική από της Σκάρλετ! Διαβάστε την απίθανη ιστορία ΕΔΩ!
4 Απαντήσεις
Η Σκάρλετ έγραψε ιστορία! Η αγάπη μιας μητέρας δεν έχει όρια και περιορισμούς! Η Σκάρλετ το απέδειξε περίτρανα. 🤗❤️
πες τα μαρ μαρ μου καλή!
Υπεροχα πλασματα. Και εν μερει παρεξηγημενα απο οσους δεν εχουν ασχοληθει. Εγω μεγαλωσα με γατακια, παντα ειχα γατακι(α) στο κρεβατι μου. Και ηταν εκπαιδευμενα. Οταν περνουσε ο πατερας μου πριν κοιμηθει και το κατεβαζε απο το κρεβατι μου, περιμενε, κι οταν εφευγε τρυπωνε κατω απο την κουβερτα στα ποδια μου κι ανεβαινε στην αγαπημενη του θεση αριστερα στον λαιμο μου. Τα υπεραγαπουσα και τα αγαπω παντα. Και επειδη οταν ημουν μικρος ειχα χρονο να αφιερωσω στα γατακια, ειχα διαπιστωσει οτι επικοινωνουν πολυ καλα με τον ανθρωπο που τους αφιερωνει χρονο και φροντιδα. Νομιζω δεν υπαρχει πιο γλυκο πλασματακι για παρεα. Ειδικα αν τυχει να εχει καλο χαρακτηρα, γιατι κι αυτα εχουν τον χαρακτηρα τους και διαφορετικες συμπεριφορες. Αγαπω και τα σκυλακια, αλλα σαν το γουργουρητο ενος γατακιου και το “ζυμωμα” στην αγκαλια, δεν ειναι τιποτα αλλο. Και επισης -δεν ξερω αν οφειλεται στην αδυναμια που εχω στα γατακια- αλλα οταν ενα παρατημενο μικρουλι πλησιαζει γυρευοντας φροντιδα, λες και το νιαουρισμα του ειναι ανθρωπινη φωνη, λες και το νιαουρισμα προχωραει στο μυαλο και μεταφραζεται “σε παρακαλω μην φευγεις, βοηθησε με”.
Πως ανθρωποι -μερικες φορες- εχουν την αναισθησια να τα πετανε, δεν θα το καταλαβω ποτε.
Σας καμαρωνω για ολα οσα εχω διαβασει απο σας απο τοτε που σας ανακαλυψα προσφατα.
Καλη δυναμη και υγεια να εχετε.
να εισαι καλα βρε αντωνη μου