Γιατί η γάτα μου με κοιτάει επίμονα (στα μάτια και όχι μόνο);

Λίγο πριν κλείσουμε ετούτο το άρθρο ας δούμε και ένα σχετικό κεφάλαιο από το βιβλίο μου ‘Τσίτσος η γάτα που μιλούσε πολύ”:

ΔΙΑΛΟΓΟΣ 56ος: Το κοίταγμα

– Δε νιώθω άνετα
– Γιατί δε νιώθεις άνετα;!
– Γιατί με κοιτάς λες και πρόκειται να με δολοφονήσεις
– Που ξέρεις, ίσως και να το σκέφτομαι να το κάνω..
– Τσίτσο σταμάτα αγριεύομαι
– Σκέψου πρακτικά ανόητε, αν σε δολοφονήσω μετά ποιος θα μου ανοίγει την κονσέρβα μοσχάρι σολωμό (θελω και surf ‘n turf τρομάρα μου); Μην ξεχνάς ότι εμείς οι γάτες δεν έχουμεν αντιτακτο αντίχειρα και δεν μπορούμε να ανοίξουμε αυτές τις δύσχρηστες κονσέρβες!
– Α δηλαδή δεν σχεδιάζεις τη δολοφονία μου! Ουφ! Νιώθω ανακουφισμένος! Και τότε γιατί με κοιτάς;! Βρε Τσιτσάκο μου μήπως με κοιτάς έτσι σαν αποσβολωμένος επειδή με .. λατρεύεις;
– Εεε τώρα το ισοπέδωσες!
– Τότε γιατί;
– Για να σου δείξω ποιος είναι το αφεντικό ανόητε! Το επίμονο κοίταγμα μου σου δηλώνει εύγλωττα χωρίς να χρειαστεί να πω κουβένδα ότι ό,τι υπαρχει μέσα σε ετούτο το ταπεινό ανάκτορο είναι ΔΙΚΟ ΜΟΥ!
– Μάααλιστα! Δηλαδή όταν με κοιτάς έτσι να ξέρω να μαζεύομαι, μην μου ρθει καμια ξαναστροφη από το πουθενά;
– Εκτός εαν..
– Εκτός εαν τι;!
– Εκτός αν σε κοιτάζω επίμονα επειδή έχει περάσει η ώρα για μπραντς μου! Για ρίξε μια ματιά στο ρολόι σου;
– Αμάααν, εντάξει Τσιτσάκο μου, συγχωρα με, τρέχω, τρέχω σαν τον άνεμο να σου σερβίρω!

Αν θέλετε να τσιμπήσετε το φοβερό τσιτσοβιβλιο υποστηρίζοντας ταυτόχρονα τις 120 Τσιτσόγατες κάντε κλικ εδώ!