Από ετούτο εδώ το βήμα σας έχω περιγράψει πάρα πολλές ιστορίες γατών που έδειξαν αυταπάρνηση, αφοσίωση, ηρωισμό και άλλα στοιχεία που οι περισσότεροι θεωρούν ότι δεν μπορεί να συναντήσεις σε μια γάτα. Και μη νομίζετε ότι αυτές οι ιστορίες είναι εξαιρέσεις. Μάλλον αποτελούν τον κανόνα στο πόσο δοτικές, τρυφερές και αγαπησιάρες μπορεί να γίνουν οι γατούλες.
Άλλωστε έχουμε εξετάσει εξονυχιστικά την πιθανότητα παρουσίας συναισθημάτων στις γάτες και έχει γίνει ξεκάθαρο πέρα από κάθε αμφιβολία ότι οι γάτες έχουν μια πλούσια παλέτα συναισθημάτων – που ίσως να μην είναι τόσο πολύπλοκα όσο του ανθρώπου, κάτι που μονο κακό δεν είναι – όπως μπορείτε να βρείτε στο και στο αναλυτικό μου άρθρο ακριβώς ΕΔΩ.
Σήμερα θα σας διηγηθώ την ιστορία μιας γάτας στο Παράλιο Άστρος που εκτός από μεγάλη αγάπη για τους δικούς της είχε και ένα αλάθητο ένστικτο, σχεδόν μυστηριώδες, μεταφυσικό.
Πρόκειται για την ιστορία της γάτας “του κυρ-Αντώνη” μιας κάλιμπι (που παρουσιάζει ταυτόχρονα δυο χρωματικά μοτίβα της γούνας, το κάλικο και το τάμπι ή για να το κάνω πιο ξεκάθαρο, πρόκειται για μια ταρταρούγα με λευκες στάμπες και τιγρέ μοτίβα) η οποία ζούσε ευτυχισμένη με τον κυρ Αντώνη και την κυρα Γιώτα μέχρι που αυτοί πέθαναν (αμφότεροι στα 88 τους), ο ένας μετά τον άλλον με διαφορά ενός μήνα.
ΚΑΠΟΥ ΕΔΩ ΩΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ηρωίδα γάτα ορμάει 5 φορές σε φλεγόμενο κτίριο για να σώσει τα μικρά της
Πρώτα έφυγε η κυρα Γιώτα. Μετά ο κυρ Αντώνης. Οι δύο γέροντες δεν είχαν παιδιά και έτσι η γατούλα μας έμεινε μόνη της, υποθέτω σοκαρισμένη από την απώλεια που βίωσε.
Ως εδώ η ιστορία μπορεί να μην σας έκανε εντύπωση, αλλά πως θα σας φαινόταν αν σας έλεγα ότι η γατούλα αφού έχασε τους αγαπημένους της άρχισε να τους αναζητεί, μόνη της. Και πως θα σας φαινόταν αν σας έλεγα ότι κατάφερε να βρει το κοιμητήριο που αναπαυόταν οι δυο τους; Και εγκαταστάθηκε μόνιμα εκεί! Με τι τρόπο μπόρεσε να τους εντοπίσει; Φταίει το ένστικτό της; Δεν θα μπορούσα να εξηγήσω το πως τα κατάφερε, όμως από τη στιγμή που εντόπισε το μνήμα τους δεν έφυγε ποτέ πια από εκεί.
SUPER SOS
To βιβλίο του Τσίτσου “Τσίτσος, η γάτα που μιλούσε πολύ” κυκλοφόρησε και η 1η Έκδοση κοντεύει να εξαντληθεί
Ενισχύστε τον Τσίτσο και τις 150 Τσιτσόγατες παραγγέλνοντάς το από ΕΔΩ
Που έμαθα εγώ για αυτή την υπέροχη γατούλα; Όταν τελέστηκε λίγο καιρό αργότερα ένα τρισάγιο στη μνήμη τους, εμφανίστηκαν στο μνήμα δύο φίλοι του ζεύγους οι οποίοι αναγνώρισαν και αγκάλιασαν συγκινημένοι την πιστή γατούλα. Μάλιστα το είπαν στον ιερέα, πατέρα Σταύρο Δελημανώλη ο οποίος δεν μπορούσε παρά να συγκινηθεί και αυτός και από τότε φρόντισε να υπάρχει πάντα για τη γατούλα φαγητό και νερό ενώ λίγο αργότερα έφτιαξε και ένα αυτοσχέδιο σπιτάκι για χάρη της. Δείτε και το σχετίκο συγκινητικό βίδεο:
Η πιστή κάλιμπι, η γάτα του κυρ Αντώνη, συνέχισε να ζει στο νεκροταφείο, αλλά όχι αποκλειστικά γύρω από το μνήμα των γονέων της. Αντιθέτως περιπολεί σε ολόκληρο το χώρο και τον επιθεωρεί για να βεβαιωθεί ότι όλα βαίνουν καλώς, ενώ δεν θα πει ποτέ όχι σε ένα χάδι από τους περαστικούς, έχοντας κερδίσει άξια τον τίτλο της .. μασκότ του κοιμητηρίου!
Update 23.05.23
Παιδιά, σήμερα έμαθα κάτι τέλειο από έναν τσιτσόφιλο. Μια γατόφιλη, η κυρία Μαρία κατάφερε να.. πείσει την γατούλα να σταλεί και να ζήσει ευτυχισμένα στην Ολλανδία με μια χουμανιστική οικογένεια! Όλα πήγαν καλά και το πανέμορφο αυτό ψιψί πια δεν ζει στον τάφο του κυρ Αντώνη!
ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΦΟΣΙΩΣΗΣ
Σέμιον Νικολάγεβιτς, ο γάτος που γύρισε σπίτι του μετά από 6 χρόνια, διανύοντας 2000 χιλιόμετρα
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Πως να φροντίσω μια γάτα που αρνείται πεισματικά να παρατήσει την αδέσποτη ζωή;
Η γάτα του κυρ Αντώνη δεν είναι η μόνη που επέλεξε (για πολύ καιρό) να ζει εκεί έξω, στην φύση και όχι σε ένα ζεστό σπίτι! Και κάπου πρέπει να το σεβαστούμε και αυτό! Ομως μπορούμε να την βοηθήσουμε να περνάει δραματικά καλύτερα εκεί έξω που θέλει να ζει; ΜΑ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ! Ορίστε μερικά τιπς:
- Της φτιάχνουμε μια ζεστή, αδιάβροχη φωλιά, ιδανικά κάτω από ένα σκεπαστό σημείο και σε ενα μικρό ύψος από το έδαφος, πχ πάνω σε μια παλέτα, για να μην έρχεται σε επαφή με νερά κλπ .. αν μάλιστα βάλουμε και ενα αυτοθερμαινόμενο κρεβατάκι μέσα (σαν ετούτο) ακόοομη καλύτερα! Και να ξέρετε, το άχυρο είναι πολύ καλό για να ζεστάνει μια γάτα καθώς κρατάει και την υγρασία μακριά, αλλά είναι συχνά καταφύγιο για ενοχλητικά παράσιτα!
- Η γάτα στην εξοχή έχει να αντιμετωπίσει πολλά παράσιτα (ειδικά αυτή την περίοδο, την εαρινή) οπότε θα την βοηθούσατε πολύ αν φροντίζατε για την αποπαρασίτωσή της! Ειρησθω εν παροδω υπάρχουν και πολλες αμπούλες αποπαρασίτωσης βασισμένες σε φυτικά συστατικά όπως αυτή!
- Προσφέρουμε φαγητό στη γάτα τακτικά, αλλά αν πραγματικά νοιαζόμαστε για εκείνη, και ειδικά αν ζει σε μέρη που μπορεί να βρει και κάποια θηράματα της δίνουμε κατά βάση υγρή τροφή (όση αντέχει το βαλάνδιό μας) και αφήνουμε να συμπληρώσει κυνηγώντας θηράματα! Η αγαπημένη του Τσιτσάρα αυτό τον καιρό είναι η εξαιρετική Lucky Lou Supermono (τσιμπήστε την εδω). Bρείτε και άλλες οικονομικές και ποιοτικές υγρές τροφές στη λίστα με τις 5 προτεινόμενές μου, ακριβώς εδώ!
Σημείωση: Αν μια αδέσποτη γάτα σιτίζεται για χρόνια από χούμανς, το πιο πιθανό είναι να σιτίζεται με ξηρά τροφή κάτι που σημαίνει ότι έχει συνδέσει το κόνσεπτ “τροφή” με την ξηρά τροφή. Μια τέτοια γάτα ίσως να αρνείται την υγρή τροφή (υπάρχουν πολλές τέτοιες γάτες)! Σε αυτή την περίπτωση ειδικά αν μιλάμε για την περίπτωση μιας αδεσποτούλας (που της έχουμε αδυναμία και η οποια αρνείται να μπει μεσα στο σπίτι) μπορούμε να κάνουμε την υπέρβαση και να της δίνουμε μια ποιοτική grain free ξηρά τροφή με μετρημένο φώσφορο, ξεκάθαρη ετικέτα και μπόλικη ζωική πρωτεϊνη υψηλής βιολογικής αξίας όπως η εξαιρετική ελληνική Ambrosia Turkey & Herring! - Η γάτα στη φύση αντιμετωπίζει πολύ περισσότερους κινδύνους! Ενισχύστε την με συμπληρώματα του ανοσοποιητικού όπως αυτό αλλά και εξαιρετικά πολυβιταμινούχα συμπληρώματα σαν ετούτο!
- Ακόμη καλύτερα κάνετε ετήσιες εξετάσεις και εμβολιασμούς (τα καινούρια πρωτόκολλα κάνουν λόγο για εμβολιασμούς κάθε 3 χρόνια) σε αυτή την αγαπημένη σας γατούλα που επέλεξε τη ζωή έξω!
Και μετά από τούτη την τρυφερή ιστορία μου ήρθε στο νου ότι έχουν υπάρξει και άλλες περιπτώσεις τεράστιας αφοσίωσης γατών, σε ανθρώπους του που πέθαναν και τις αφήσαν μόνες! Ο πιο γνωστός από αυτούς είναι ο.. Ράμπο, μια γάτα στην Ινδονησία που σταμάτησε να τρώει όταν ο χουμανιστικός γονέας του πέθανε και δεν ησύχασε παρά μόνο όταν τον πήγαν στο νεκροταφείο του για να τον αποχαιρετήσει! Τι; Δεν με πιστεύετε; Διαβάστε την ιστορία του Ράμπο ακριβώς ΕΔΩ.
Εσείς έχετε παρατηρήσει τέτοια (εντάξει όχι τόσο έντονα ίσως) σημάδια αφοσίωσης στις γάτες σας; Περιμένω τα σχόλιά σας!
2 Απαντήσεις
Μια γάτα στο χωριό της Αγίας Μαρίνας κοντά στη Σουγια Χανιά, έκανε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Απίστευτο, και όμως αληθινή ιστορία, όπως αυτή που μας διηγησατε
υπαρχουν παρααα πολλα περιστατικα. απιστευτο