.. γράφει η Ζωή Μιχούση Φέρραινα
Πριν 8 χρόνια μετακόμισα στο πατρικό μου. Υπήρχε ένας γάτος ginger ο οποίος ήταν πολύ άγριος και μοβόρος. Έπνιγε γατιά και μικρούς γάτους και έδερνε αλύπητα τους πάντες. Ήταν μεγαλόσωμος και είχε έναν σβέρκο σαν Γερμανός τουρίστας. Σε όποιο σπίτι, σε όποια αυλή και να ζύγωνε έβγαιναν και τον έδιωχναν, τον έβρεχαν, του πετούσαν διάφορα για να προστστέψουν τις γάτεε τους. Το ίδιο έκανα κι εγώ. Είχα πάρει ένα νερομπίστολο και κάθε φορά που τον έβλεπα να έρχεται, τον έδιωχνα.
Πέρασαν μήνες έτσι… ώσπου κάποια στιγμή τον έχασα. Μετά από ενάμιση μήνα, χοντρικά, τον είδα από μακριά, γυρνώντας σπίτι με το μηχανάκι. Κάτι δεν πήγαινε καλά… σταμάτησα και τον φώναξα…γύρισε με κοίταξε και έφυγε. Δεν ήμουν σίγουρη ότι ήταν αυτός, αλλά δεν έλεγε να μου φύγει από το μυαλό.
Έπειτα απο μερικές μέρες, ήρθε στην αυλή και τότε σιγουρεύτηκα. Ήταν σε κακό χάλι. Το πισω δεξί του πόδι κρεμόταν σχεδον ακρωτηριασμενο και είχε μείνει κυριολεκτικά πετσί και κόκκαλο. Απόρησα πώς σε αυτην την κατάσταση εξακολουθούσε να ζει.
ΣΗΜ. ΤΣΙΤΣΟΥ: Σε ετούτο το σημείο θα ήθελα να κάνω μια παρένθεση και να σας πω με τι τρόπο μπορείτε να πιάσετε μια αδέσποτη γάτα για να την βοηθήσετε! Διαβάστε το αναλυτικό μου άρθρο ακριβώς ΕΔΩ.
Η πρώτη φροντίδα
Ήρθε στο παράθυρο της κουζίνας, εκεί που έβγαζα φαγητο για τις αδέσποτες και με κοίταξε. Όταν τον είδα έτσι μάτωσε η καρδιά μου. Του έβγαλα να φάει… περίμενε να κλείσω το παράθυρο και έπεσε στο φαγητό με τα μούτρα. Ήταν πολύ επιφυλακτικός γιατί είχε φάει πολυ κυνηγι.
Άπό τότε άρχισε να έρχεται κάθε μέρα για φαγητό (του έβαζα και αντιβίωση μέσα) και κάποια στιγμή άρχισε να τρώει κάι χωρίς να κλείσω το παράθυρο. Όσο έτρωγε του μιλούσα. Πέρασε έτσι κανας μήνας. Ο Ξανθός άρχισε να συνερχεται σωματικά, το πόδι εξακολουθουσε να είναι χάλια, αλλα έδειχνε να έχει ψιλοκολήσει κάπως , σε μια αφύσικη θέση βέβαια. Ο Ξανθός πήρε σιγά-σιγά τα πάνω του και οι γάτες μου έπαψαν να τον φοβούνται.
Το πρώτο χάδι
Πέρασε άλλος ένας μήνας ο Ξανθος βρήκε σχεδόν τον παλιό του εαυτό, όσο για το πόδι δεν το χρησημοποιούσε βέβαια (ήταν στην ουσία τριποδάκι) αλλά δεν τον ενοχλούσε κιόλας. Μια μέρα που του εβγαλα φαγητό, την ώρα που έτρωγε, απλωσα το χέρι και τον χάιδεψα. Έμεινε αγαλμα για λίγο…. αλλά δεν έφυγε.Τα χάδια έγιναν καθημερινά και έδειχνε να τα απολαμβάνει.
Η μεταμόρφωση
Εκείνο το διάστημα είχα έναν γάτο που μπαινοέβγαινε στο σπίτι περιπου ενάμιση χρονών τον Χάλκη. Κάποια μέρα που βγήκε έξω άρχισε ο Ξανθός να τον τραμπουκίζει. Βγήκα στο παράθυρο και του τα έψαλα…του λέω δεν ντρέπεσαι να δέρνεις τον γάτο μου… εγώ σε φροντίζω και εσύ κάνεις τσαμπουκάδες στα γατιά μου;
Δεν θέλω να τον ξαναπειράξεις ούτε κανεναν άλλον….αν θες να μέίνεις εδώ…δεν θέλω τσακωμους… Μετα απο λίγες μέρες ξανα τα ίδια…κι εγώ να βγαινω και να τον μαλώνω πάλι… αυτό ήταν… δεν ξανατσακώθηκε με κανένα γατί μου. Όταν γέννησε η Κίρκη και έφερε τα μωρά… ούτε γυρισε να τα κοιτάξει.
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ ΤΣΙΤΣΟΥ:
Ορμώμενος από τα παραπάνω, νιώθω την ανάγκη επειδή το ψάχνω πολύ αυτό τον καιρό να σας πω ότι όλο και πιο πολλοι μου λένε ότι η χρήση του Feliway Friends βοήθησε πάρα πολύ στο να προσαρμοστούν δύο ή περισσότερες γάτες που είχαν προβλήματα συνύπαρξης, στα σπίτια των Τσιτσόφιλων. Τι είναι το Feliway; Βρείτε εδώ και αν θέλετε να κάνετε τις ερωτήσεις σας στους ειδικούς της Feliway γραφτείτε τώρα στο μπλογκ τους, κάνοντας κλικ εδω.
Τέλος βρείτε τα γενικότερα τιπς μου για να συμφιλιωθουν δυο γάτες μέσα στο σπίτι εδώ!
Έτσι περνούσαν οι μήνες και ο Ξανθός είχε γίνει ένας γάτος χαδιάρης, που καθόταν και τον καθάριζα και τον χτένιζα και κάθε βράδυ πριν φύγει από την αυλή να παει, όπου πήγαινε, ερχόταν στο παράθυρο να του βάλω το γαλατάκι του (τρελενόταν για το γάλα) μια γουλίτσα ίσα-ίσα,να κάνουμε φιλάκια και να φύγει.
ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΑΠΙΘΑΝΟ ΕΞΗΜΕΡΩΜΑ:
Ο αποχωρισμός
Περασαν έτσι σχεδόν δύο χρόνια που ο Ξανθός ήταν μάχιμος! Ζευγάρωσε κιόλας…ώσπου ένα βράδυ δεν ήρθε για το γαλατάκι του και την καληνύχτα…
Από τότε δεν τον ξαναείδα… μόνο στον ύπνο μου ήρθε μια φορά μεσά στο όνειρο μου, γερός και νέος και δυνατός και αστραφτερός να με χαιρετήσει για πάντα…
Αυτή ήταν η ιστορία του Ξανθού, του “κακού” γάτου που έγινε αρνάκι και τον αγάπησα τόσο πολύ και μετα από τόσα χρόνια ….τον σκέφτομαι ακόμα ❤
ΣΗΜ. ΤΣΙΤΣΟΥ: Πολύ χάρηκα με αυτή την ιστορία, την αγάπη που εδειξε η ζωή, την εμπιστοσύνη που έδειξε ο Ξανθός και τον σιωπηλό αποχωρισμό τους, το τελευταίο αντίο στο όνειρο.
Θα ήθελα κλείνοντας να σας διηγηθώ άλλη μια ιστορά που με συγκίνησε πραγματικά, την ιστορία του απίστευτο γάτου με ονοματεπώνυμο, Σεμιόν Νικολάγεβιτς, ενός γάτου που χάθηκε και επέστρεψε σπίτι του μετά από 6 χρόνια και διανύοντας 2000 χιλιόμετρα! Διαβάστε την ΕΔΩ.
