Η καινούρια περίοδος αναπαραγωγής είναι γεγονός και πάρα πολλές γάτες γεννούν γατάκια, κάποια από τα οποία δυστυχώς τα εγκαταλείπουν σε μια προσπάθεια να καταφέρουν να βοηθήσουν τα υπόλοιπα νεογνά τους να επιβιώσουν. Η μοίρα είναι πολύ σκληρή για αυτά τα εγκαταλειμμένα γατάκια μια και οι πιθανότητες να τα καταφέρουν χωρίς τη μαμά τους είναι μηδαμινές! Θα σας πω μια τέτοια ιστορία που όμως σας υπόσχομαι ότι δεν είναι λυπητερή!
Μια νεογέννητη ταρταρούγα μόλις μιας ημέρας βρέθηκε μόνη της, εγκαταλελειμμένη, με τον ομφάλιο λώρο ακόμη βρεγμένο (κάτι που μας βοηθάει να καταλαβουμε ότι ήταν όντως μόλις μιας ημέρας).. τι απελπιστικά δύσκολο ξεκινήμα ζωής!! Όμως αυτό το πεισματάρικο πλάσμα, δεν φαινόταν καθόλου διατεθειμένο να τα παρατήσει! Είχε αρπαχτει γερά από τη ζωή δεν και δεν έλεγε να την αφήσει με τίποτα!
Σε ετούτο το σημείο ας δούμε γιατι μια μαμά γάτα μπορεί να εγκαταλείψει το μικρό της ακριβώς ΕΔΩ.
Το βάρος του; Μόλις 79 γραμμάρια, όσο ένα μικρό λεμονάκι! Αυτό το κορίτσι δεν είχε την τύχη με το μέρος του, όπως συμβαίνει σε πάρα πολλά κορίτσια και αγόρια που η μαμά τους αναγκάζεται να εγκαταλείψει προκειμένου να δώσει μεγαλύτερες πιθανότητες σε άλλες γατούλες να επιβιώσουν. Μέσα στην ατυχία της αυτή η όμορφη μικρή κυρία είχε την τύχη να διασταυρωθεί ο δρόμος της με αυτόν της φοβερής και τρομερής Μελίντα Μπλέιν του Bottle Baby Fosters, στο Φοίνιξ της Αρζιζόνα η οποία δεν δίστασε να το πάρει υπό τη σκέπη της και να το φιλοξενήσει. Και έτσι μετά από αυτό το ζοφερό ξεκινήμα μια ακτίνα ελπίδας ζέστανε το κορμάκι της μικρής κυρίας.
Ποιο ήταν το μοναδικό δυνατό σημείο αυτής της μικροσκοπικής ψυχούλας, η μοναδική της ελπίδα; Μα η τεράστια όρεξή της, παρά την ηλικία της και το ελάχιστο μέγεθός της και παρόλο που το πρώτο γάλα που ήπιε ήταν.. ανθρώπινο. Βλέπετε η χούμαν που την πρωτοβρήκε (και την έδωσε στη Μελίνδα) θήλαζε το μωρό της και έδωσε και στο γατάκι από το γάλα της!
Η Μελίνδα λέει “Την τάισαν με ανθρώπινο γάλα από τη λεχώνα που την βρήκε οπότε λογικά περιμένω να υποφέρει σύντομα από ερεθισμό του γαστρεντερικού της. Τα νεογνά γατάκια δεν θα έπρεπε ποτέ να τρέφονται με ανθρώπινο γάλα από το στήθος ή ανθρώπινο γπαλα σε σκόνη ή αγελαδινό γάλα. Το κατσικίσιο γάλα είναι καλύτερη περίπτωση!” Ακόμη όμως και αυτή η αναποδιά δεν ήταν ικανή για να πτοήσει το πεισματάρικο γατάκι! Σε ετούτο το σημείο όμως θα ήθελα να κάνω μια παρένθεση και να σας προτρέψω να διαβάσετε και εσείς τον οδηγό μου με 8 οδηγές επιβίωσης και φροντίδας για νεογέννητα γατάκια που θα βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο:
SUPER ΧΡΗΣΙΜΟ: 8 τιπς για την φροντίδα ορφανών νεογέννητων γατιών
Μια και γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου η Μελίνδα έδωσε στο ψιψίνι το όνομα Spangle (από την αρκούδα Spangle, που είναι στην Αμερική σύμβολο που συνδέεται με την 4η Ιουλίου, την ημέρα της Ανεξαρτήσιας για τις ΗΠΑ)! Έτσι το μικρό πλέον είχε και το δικό του όνομα!
Την πρώτη μιάμιση μέρα στο νέο της σπίτι (το σπίτι της Μελίνδα) η Σπανγκλ τα πήγαινε πολύ καλά ώσπου εμφανίστηκε ο αναμενόμενος ερεθισμός του γαστρεντερικού της συστήματος. Παρόλα αυτά η Σπάνγκλ συνέχιζε να τρώει σαν να μην υπάρχει αύριο και γουργούριζε όοοολη την ώρα!
Η θέλησή της για ζωή ήταν τόση που παράσυρε στο διάβα της όλα τα εμπόδια που εμφανιζόταν!
Σε αυτό τη βοήθησε και η μπόλικη αγάπη που της προσέφερε η Μελίνδα! Βλέπετε η Σπανγκλ δεν μπορούσε να ακούσει ή να δει αλλά μπορούσε να νιώσει.. και το μόνο που ένιωθε ήταν μπόλικη.. αγάπη!
Και κάπως έτσι συνέχισαν να περνούν οι μέρες, εναλλάσσοντας τα γουργουρητά όταν την χάιδευαν με μεγάλης διάρκειας ύπνους στον επωαστή της (που την κρατούσε αρκούντως ζεστή).
Την όγδοη ημέρα δυο μικροσκοπικά ματάκια άρχισαν να φαίνονται στο προσωπάκι της Σναγκλ κάνοντας την να παίρνει μερικές κωμικές εκφράσεις, συνηθισμένες στα μωρά γατάκια. Οι εκφράσεις αυτές κυμαίνονταν από νυσταλέες μέχρι χαζούλικες ή και πολύ απαιτητικές, ιδίως αν δεν λάμβανε την απαιτούμενη ποσότητα χαδιών!
Ευτυχώς στις 2 εβδομάδες το πρόβλημα με το γαστρεντερικό της ομαλοποιήθηκε και πλέον ποιος την πιάνει!
Πραγματική ευλογία η φροντίδα που της προσέφερε η Μελίνδα και έτσι όλη η περιπέτειά της Σναγκλ είχε αίσιο τέλος.
Τούτη η ιστορία μου φέρνει στο νου και την ιστορία των δύο εγκαταλελειμμένων νεογέννητων αδερφιών που κράτησε το ένα το άλλο ζεστά, μέχρι να έχουν την τύχη να τα βρουν και να τα φροντίσουν μερικοί συμπονετικοί χούμανς που δεν αδιαφόρησαν για τα βασανισμένα πλασματάκια! Μάθετε την απίστευτη ιστορία τους ακριβώς ΕΔΩ.
Εσείς έχετε βρει ποτέ ένα τόσο μικρό πλασματάκι; Προσπαθήσατε να το σώσετε; Τα καταφέρατε; Διηγηθείτε μου την εμπειρία σας και πείτε μου τα τιπς που ακολουθήσατε! Περιμένω τα σχόλιά σας!
4 Απαντήσεις
Την κοπελα μου τη Ρουλα, μια γατα ριγε ξανθωπη, τη βρηκα 2 εβδομαδων κοντα στη μαμα της χωρις να μπορει να ανοιξει τα ματια απο τις τσιμπλες και με αιμα στην κοιλια. Αμεσως τη βουτηξα και την πηγα στον γιατρο. Ηταν τοσο αδυναμη που το κλαμα τηςδεν ακουγοταν και τοσο βρωμικη που δεν καταλαβαινα απο που ηταν το αιμα.τελικα της καναμε θεραπεια για τα ματια και το αιμα ηταν επειδη εξυνε τον ποπο της συνεχεια γτ ειχε σκουληκακια. Αφου γιναμε καλα δεν την επαιρνε κανεις σπιτι του και την κρατησα μαζι με τον αρσενικο χοντρο μου ιδιου χρωματος. Ειμαστε μαζι 4 χρονια και δεν εχει βγαλει νυχι ποτε ουτε για να παιξει!
ααχ παναγια μου <3
Ναι , τρία αδέρφια σέ σακούλα στα σκουπίδια,με τόν λώρο πάνω τους
Τα είχαμε σέ καλαθάκι δίπλα στο τζάκι τυλιγμένα με κουβέρτες και τά ταιζαμε με σύριγγα ανά δύο ώρες
Έγιναν τεράστια,αγαπησιαρικα, τρυφερά γατάκια που μας χάρισαν πολύ αγάπη για πολλά χρόνια
τι ωραια εξελιξη