zen cat

Μια τυφλή γάτα αποκαλύπτει τα μυστικά του Ζεν

… γράφει ο Στρατής Θεοφίλου

«Έχω ζήσει με αρκετούς δασκάλους του Ζεν – όλοι τους ήταν γάτες» – Έκχαρτ Τόλε

Ένα πρωινό, στην καθημερινή μου βόλτα συνάντησα μια τυφλή γάτα να λιάζεται στην βολική αγκαλιά μιας αχλαδιάς και να παρατηρεί με τα μάτια της ψυχής και των ρουθουνιών της. Κατάλαβα αμέσως ότι επρόκειτο για μια ζεν γάτα (μήπως υπάρχει στ’ αλήθεια μια γάτα που δεν είναι ζεν;)! Την ρώτησα αν ήθελε να μοιραστεί τα μυστικά της μαζί μου και αυτό ήταν! Η γάτα ξεκίνησε να ομιλεί και άργησε πολύ να σταματήσει:

“Κοίταξε απρόσκοπτα στις ψυχές των γατιών. Κοίταξε αρκετά και θα μάθεις τα μυστικά του σύμπαντος βαθιά στα λαμπερά φινιστρίνια των ματιών τους. Έχουν έναν βαθύ σχεδόν υπαρξιακό προβληματισμό, μια γνήσια αθωότητα, αλλά και γενναιόδωρη καλοσύνη. Έχουν κάθετες κόρες οφθαλμών και κάθετα ένα παιδικό όνειρο – σημ. Τσίτσου: βρείτε τον γατοονειροκριτη μου σε τουτο το άρθρο – που είναι γεμάτο με χρώματα, αυτά που εσείς απλά δεν βλέπετε, αν και προικισμένοι κάπως με φαντασία. Η οξυδέρκεια δεν είναι χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων, όμως είναι ένα όπλο των γατών για να συζητούν με τους φανταστικούς τους φίλους και να γητεύουν ότι μικρό πετάει στα σύννεφα και ότι ροκανίζει τα νεύρα τους”.

“Μπούκλα λέγεται το σημείο εκείνο της γοητείας που ένας Σφιγξ θεωρεί περιττό και η γάτα της Περσίας θεωρεί ότι προκειται για Haute Couture. Οι κύκλοι είναι το αποκορύφωμα της ιερής γεωμετρίας. Με τη θεοποιήση αυτού του σχήματος, είστε πολύ πιο κοντά στο να γίνετε μια τελειότητα, μια μικρή θεά σε ένα ναό που χτίζει ο άνθρωπος με την καρδιά του στο 5 επί 5 σπιτάκι”.

ζεν γάτα

Άγνωστο γιατί, γύρισε το κεφάλι της προς το πλάι και αποκάλυψε την ιερή της κοιλιά και θα έλεγε κανείς ότι θα γκρεμιστεί αλλά η τυφλή γάτα ήταν απόλυτα σταθερή. Επέστρεψε στην προηγούμενη θέση της: 

“Ακόμα και εγώ που είμαι τυφλή γάτα, φτιαγμένη από κοσμικό, εσώτερο φως, ισορροπώ με κάθε σκοτάδι και σε κάθε γαλαξία, ισορροπώ με την ανισόρροπη κοινωνία των ανθρώπων και την φροντίζω, ισορροπώ στους φράχτες και σε όλες τις σκεπές, κοντά στα άστρα, είμαι πιο κοντά τους και από τους χάρτινους αετούς σας. Είμαι κοντά σε όλα. Διαλέγω βέβαια πάντα την ανάλογη θέση που αρμόζει σε κάθε βασίλισσα, να τα βλέπω όλα, να τα ακούω όλα με τις κεραίες της προσποιητής αυταρέσκειάς μου, αλλά δεν είμαι τέτοιο πλάσμα, μια πλάνη απλανή είμαι.”

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ιστορίες ηρωικών γατών

“Δεν χρειάζομαι ένα στέμμα για να ξέρω ότι είμαι βασίλισσα! Αυτό το είπε και κάποιος σοφός βουδιστής μοναχός (σαν εμένα κάτι), ο πιο πιστός μαθητής μου. Κάθισα στα γόνατα κάποιου θεού, όπως κάθομαι στα δικά σας, και σας έχω εγώ για μικρούς, παρεξηγημένους θεούς. Και άλλοι πολλοί θεοί με δέχτηκαν στους ναούς και στα πιστεύω τους. Εγώ πίστεψα και προσκύνησα μόνο την αγάπη, απ΄ όπου κι αν προήρθε. Βλέπεται είμαι στην ομοταξία των ζώων που η αγάπη είναι ο μόνος μας θεός, και ο σεβασμός προς την φύση το δικό μας ευαγγέλιο. 

Και εμπεριέχω όλα σχεδόν τα πλάσματα του δικού μου βασιλείου. Βλέπω σαν αετός, ακούω σαν νυχτερίδα, πηδάω σαν αγριοκάτσικο, τρέχω σαν κουνέλι, σκαρφαλώνω σαν σαύρα, προσανατολίζομαι σαν χελώνα, μιλάω και σκέφτομαι σαν δελφίνι, έχω μνήμη ελέφαντα, καρδιά φάλαινας και πονηριά αλεπούς, μεγαλόψυχη σαν γορίλας, πολυμήχανη σαν κοράκι, περίεργη σαν καρακάξα, αθυρόστομη και γλυκιά σαν γαϊδουράκι, και πιστή σαν σκυλάκι, μα αγαπάω σαν γάτα, όπως εγώ ξέρω μόνο.”

Άνοιξε το στόμα της και άρχισε να οσφρίζεται με τη δεύτερη μύτη της, μήπως κάποια ζουμερή ακρίδα κρυβόταν εκεί κοντα. Μάταια, τίποτα δεν υπέπεσε στην αντίληψή της! Συνέχισε τα λόγια της από εκεί που τα είχε αφήσει: “Μια φορά κάποιος μου είπε: Είστε θεϊκό, πνευματικό ον. Υπάρχει μόνο ένα τόσο τέλειο και μοναδικό ον, εσείς. Είστε ο κυβερνήτης του κόσμου. Όσοι απολαμβάνουν την παρουσία σας είναι ευλογημένοι. 

Μπορεί να μην υποκλίνονται πάντα σε σας, αλλά δεν σας ενδιαφέρει και πολύ. Δεν είστε ανασφαλείς. Ξέρετε ποια είστε. Και όταν θέλετε κάτι να πείτε (εσείς οι γάτες), ένας γλωσσικός χείμαρρος από ακατονόμαστη ευφράδεια πλημμυρίζει τον αέρα με λεπτεπίλεπτο νιαούρισμα. Μιμείται και το κλάμα ενός ανθρώπινου μωρού, για να μπερδέψει (τους ανθρωπους). Το χρησιμοποιείτε προς όφελός σας, αν και σε αντίθεση με όσα πιστεύουμε δεν θελήσατε καμία εύνοια, μόνο ένα λιβάδι με πολλά παιχνίδια ζητήσατε και αμέτρητα τρωκτικά για να τα λιγουρεύεστε. Δεν ανησυχείτε για το τι σκέφτονται οι άλλοι για εσάς. Ακριβώς ο Ζαν Πωλ Σαρτρ για σας το είπε αυτό, αγαπημένη μου.”

Η τυφλή γάτα έγλυψε με στιλ την πατούσα της. Συνέχισε: “Και εγώ του απάντησα: Ναι το γνωρίζω αυτό. Τα τσάκρα μου είναι φτιαγμένα από συμπαντικό φως, για αυτό λατρεύω τον Ήλιο αλλά κυνηγώ και νύχτα γιατί με λούζει και η ακατάσχετη μοναξιά του Φεγγαριού. Και οι άνθρωποι λάτρευαν τον ήλιο πριν από αιώνες, αλλά έχουν χάσει το δρόμο τους στα σκοτάδια της ψυχρής τους λογικής και την παντελώς έλλειψη καθαρότητας συναισθημάτων. Και μετά εμάς ονομάζουν θηρία. Το θηρίο είναι αυτό το αδηφάγο ον που αποσκοπεί μόνο στην προσωπική του ευδαιμονία, χωρίς ίχνος συλλογικότητας και συνείδησης. 

Εμείς τα πολύπαθα ζώα δεν χάσαμε ποτέ το επιλεκτικό ένστικτο της καλοσύνης μας. Ναι, είναι ένστικτο και αυτό, αλλά και επιλογή μας. Χωρίς αυτό δεν θα επιβιώναμε στο σκληρό κόσμο, δεν θα ήμασταν μέρος του πανέμορφου αυτού δημιουργήματος, δε θα το εκτιμούσαμε ποτέ. Είναι εντάξει όμως. Εξασκούμε ακόμη τις αρχαίες τελετές του ύπνου με περισσή αφοσίωση. Ο διαλογιστικός ύπνος στη θέρμη του ήλιου μεταμορφώνει το πνεύμα μας και εσάς! Το τρίτο μάτι γεμίζει με ευχαρίστηση. Ύπνος θεός. Κοιμόμαστε όποτε, όπου και με όποιον θέλουμε. Δεν καταλαβαίνουμε καθόλου την έννοια του “τρέχουμε τώρα”, εσείς οι άνθρωποι τρέχετε χωρίς λόγο, αν και είστε υπέροχα θερμαινόμενα κρεβάτια! 

Γλείψτε, χαλαρώστε, ροχαλίσετε. Χαλαρώνουμε καθώς γλείφουμε τα μουστάκια μας (αχ αυτά τα υπέροχα μουστάκια γάτας), λούζοντας κάθε ίντσα του υπέροχο σώματός μας. Δεν υπάρχει τίποτα «ακάθαρτο» επάνω μας. Καθαρή η ψυχή μας, χωρίς ίχνος υστεροβουλίας (σε αντίθεση με όσα πιστεύουν κάποιοι). Αυτή είναι μια ανθρώπινη έννοια, δικιά σας ανάγκη επιβουλής κατά αδυνάτων. Εμείς τα ζώα σεβόμαστε κάθε αδύνατο πλάσμα, ακόμη και σαν θηρευτές έχουμε αρχές, και κάθε μέρα γινόμαστε πιο δίκαιοι και πιο δυνατοί, γιατί μας θρέφει η ευγνωμοσύνη μας. Όλα είναι όμορφα γιατί όλα είναι φυσικά και όπως θα έπρεπε. 

Αγαπάμε κάθε σπιθαμή του χαριτωμένου σώματός μας – ακόμα και τα πάχη μας τα κάλλη μας (σε αντίθεση με τη δικιά σας ματαιοδοξία). Με περιποιημένο υπέροχο μανικιούρ που το ακονίζουμε κάθε μέρα για να σας δείξουμε την αγάπη μας, και όσα είπαμε τα εννοούμε. Ακόμη και τα αδελφάκια μας που πεινάνε, άρρωστα στους δρόμους σας, άνθρωποι, έχουν την ίδια καρδιά με μας κάτω απ’ τη (βρώμικη επιφανειακά) γούνα τους . Και εσείς έχετε κάποια δικά σας παιδιά (γιατί δικά σας είναι όλα τα παιδιά) που στερούνται το κάθε ένα από τα σύγχρονα επιτεύγματά σας: τροφή, φροντίδα, μόρφωση, στέγη, ειρήνη!”

Και η γάτα αποφάσισε να πει κάτι ακόμη: “Η δικιά μου ιστορία είναι γεμάτη, εκτός όλα τα άλλα και απο πολύ πόνο και θυσίες απ τα αμέτρητα θύματα της εξελικτικής μας πορείας. Σε αυτή την πορεία έμελλε να είστε η κορυφή της εξέλιξης. Γιατί σκορπάτε τις θυσίες μας για εσάς; 

Σας δώσαμε τα πάντα, μέχρι και τη ζωή μας. Και με το που εγκαθιδρύσατε τους λεγόμενους πολιτισμούς σας, τους δώσατε ένα βασικό στίγμα. Πολέμους. Κάθε μέρα πολέμους, όλη σας η ιστορία πολέμους. Ούτε μέρα ειρήνη. Κάθε μέρα αίμα, αίμα ανθρώπινο, αλόγιστο αίμα δικό μας επίσης, αίμα των δέντρων, της γης, του νερού. Δεν χορτάσατε να εκμεταλλεύεστε τα πάντα και όλους. Πόσο και πόσα θέλει το κάθε ον σε μια ζωή, πόσα και πόσο να ζήσει; Μια ανάσα είναι η ζωή για κάποια μικρά πλάσματα, κυριολεκτικά και μεταφορικά για όλους. Για μια μόνο ανάσα ομορφιάς, αξίζει να ζήσουμε την αναλαμπή της ζωής όλοι οι συνένοικοι της υφηλίου”.

Πήρε μια ανάσα: “Εγώ σαν γάτα θέλω να σου μάθω να είσαι ο εαυτός σου. Διακριτικός, μακριά από αλαζονικές επιθυμίες. Να είσαι ολιγαρκής, με ένα χάδι μια αγκαλιά να γεμίζει όλο σου το σύμπαν απαστράπτουσα γαλήνη. Να είσαι σεβάσμιος, όπως σου αφήνω λίγο χώρο στο κρεβάτι μου (σου;;; δεν έχει σημασία, δεν έχουμε ιδιοκτήτες ούτε ιδιοκτησία, ένα Κολχόζ από ελεύθερα πνεύματα είμαστε). Να είσαι υπομονετικός, να ακούς τι σου λένε, πρωτίστως τι σου λέω εγώ έχει σημασία. Όπως με άκουσες, σε ευχαριστώ. Εάν το δικό σου Φενγκ Σούι χωράει την αγάπη μου, είναι η ιερή γεωμετρία. Η χρυσή τομή, ο χρυσός αριθμός φ είμαι εγώ όταν έχω κουλουριαστεί στα πόδια σου. Δοκίμασε την αγάπη. Ναι, το έχεις”.

“Μην φοβάστε να ζητήσετε, να αναζητήσετε, ακόμα κι αν φαίνεστε ανόητοι στους άλλους, εσείς να επιμείνετε, να αγαπάτε τρελά. Τους δικούς σάς ανθρώπους, τους γύρω σας, τα όνειρά σας, (σ.Τ.: μια και πήγε η κουβένδα στα όνειρά δείτε και τούτο) εμένα πάνω από όλα. Πρόσεξέ με τώρα, μια και βγήκε ο ήλιος. Σκέπτομαι να πάρω ένα υπνάκο, κουράστηκα και εγώ. Γάτα είμαι βλέπεις και λιάζομαι βουτηγμένη στην απύθμενη σκέψη μου. Επαναφόρτισε και συ, μπορείς και εσύ να είσαι ένας ζεν δάσκαλος του εαυτού σου. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να παρατηρείς εμένα και όλο το θαύμα της φύσης γύρω σου. Έτσι μόνο θα γνωρίσεις και τον εαυτό σου πραγματικά. Και θα αγαπάς ακόμη περισσότερο, όλα και όλους, μα περισσότερο, ποιον άλλον, εμένα φυσικά”.

Και τότε, τελείως ξαφνικά, πριν προλάβω να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου η τυφλή ζεν γάτα έκανε ένα βέβαιο άλμα, προσγειώθηκε φυσικά στα τέσσερα πόδια της και πήρε το δρόμο της για τα χωράφια του Παραδείσου

2 Απαντήσεις

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *