.. γράφει η Μαίρη Άγα
Ήταν μια Κυριακή του Ιούνη το 2016. Είχα δουλειά στο κέντρο της αθήνας, όπου σπάνια βρίσκομαι εκεί, σε μία πάροδο της Μιχαήλ Βόδα, στα βρώμικα, μελαγχολικά κτίρια που στεγάζουν ανθρώπους, ακατάλληλα και για τους ίδιους που τα έχουν φτιάξει, πόσο μάλλον για τα ζώα που είναι πιο κοντά στο ένστικτό τους.
Η διάσωση του Κρυφτούλη
Λίγο πριν παρκάρω, ακούω ένα κλάμα γατίσιο που μου διαπέρασε την ύπαρξη. Δεν επρόκειτο ακριβώς για κλάμα ή για κάλεσμα, ήταν μια διαπεραστική, φωνή απόγνωσης, ένα ουρλιαχτο τρομου. Αυτή η φωνή έφτασε ως τον Θεό και βρέθηκα εγώ εκεί σε αυτό το μέρος που δεν πάω σχεδόν ποτέ. Παρκάρω, ψάχνω για το γατάκι, πουθενά. Το μόνο που είδα κάτω από ένα αυτοκίνητο ένα μπωλάκι με νερό. Είχαν κινητοποιηθεί κι άλλοι πριν από μένα.
Πάω στην δουλειά μου αλλά το γοερό κλάμα δεν σταμάτησε καθόλου και διαπέρναγε και τα διπλά τζάμια των κουφωμάτων του σπιτιού που βρισκόμουν. Τελειώνω την δουλειά, κατεβαίνω και το γατάκι είχε κρυφτεί στην μηχανή του αυτοκινήτου ενός ενοίκου που εκανε προσπαθειες να το βγαλει αλλα ματαια. Δεν θυμαμαι ακριβώς πώς βγήκε, η επόμενη που έμελε να το δω όμως ήμουν εγώ.
Τρομαγμένο με βλέμμα τρελό με κοίταξε, εγώ άνοιξα το αυτοκίνητο και με μια γρήγορη κίνηση το βούτηξα και το έβαλα στο αμάξι, βασικά για να το απομακρύνω από την συνοικία και να το πάρω μαζί μου στην Ικαρία όπου βρισκόμουν τότε. Αυτό όμως αποτρελάθηκε…
ΣΗΜ. ΤΣΙΤΣΟΥ: Πως να πιάσω μια αδέσποτη γάτα για να τη βοηθήσω
Κοπανιόταν στα τζάμια, του φύγανε τσίσα και κακά από τον τρόμο, και σε μια προσπάθεια να το βγάλω με γρατζούνισε, μου ορμαγε, έφτυνε, πετούσε στον αέρα. η κατάσταση ήταν αλλοφρονη. Οδήγησα ως το σπίτι μου και εκεί ανέβηκα, πήρα γάντια κήπου διότι δεν υπήρχε καμία άλλη περιπτωση να το πιάσω και το έπιασα, και το οδήγησα στον κήπο.
Στο σπίτι μου είχα ηδη άλλη μία γάτα. Το γατάκι εξαφανίστηκε. Του έβαλα νερό και φαγητό. Δεν το έβρισκα και δεν ήξερα που να τα αφήσω. Τα άφησα σε μια γωνιά. Όλη νύχτα η γειτονιά στο ποδι. Το πρωί μου είπαν ότι μάλλον έχω ένα γατάκι στον κήπο και με ρωτουσαν τι συμβαίνει. Να μην μακρυγορώ, αυτό συνεχίστηκε περι τον ένα μήνα. Το γατάκι δεν εμφανιζόταν πουθενά, και όσο και να ψάχναμε δεν το βρίσκαμε, ταλεντο στο κρυφτο.
Η ανάκαμψη
Ευτυχώς από την δευτερη ημέρα άρχισε να τρώει. Σιγά σιγά ξεμύτιζε, ετρωγε λιγο και ξανακρυβόταν. Κάποια στιγμή μετα καιρο το πιάσαμε κιόλας, το ανεβάσαμε σπίτι κι εκεί ξανακρύφτηκε, τα χρειαστήκαμε μεχρι να τον βρούμε. Με τον καιρό, αφέθηκε, το πήγαμε στον κτηνίατρο. Καθόλου δόντια από την ασιτία, 2 μηνών περίπου, με ρινοτραχειίτιδα, χλαμύδια (βρείτε τα πάντα γι’ αυτήν ΕΔΩ) – όπου ήδη είχε χάσει το ένα του μάτι, και ακόμη μία που δεν συγκράτησα ποια ήταν.
Επίσης, 800γρ.ζυγίστηκε στον κτηνίατρο, 600 περιπου τον είχαμε βρεί. Α και προίκα μια σπασμένη ουρά που τον ενοχλούσε. Έκανε άθλο όμως ο κτηνίατρος μου, ο καταπληκτικός Τάσος Χαϊδας και το γατάκι ανέκαμψε.
ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΦΕΡΕ Η ΚΟΥΒΕΝΔΑ: Τα πάντα για τη ρινοτραχειίτιδα
Η συνέχεια των προβλημάτων
Αφού λίγο συνήλθε, κάποια στιγμή δαγκώνει την ουρά του και πλημμυρίζει το σπίτι αίματα και τους καναπεδες. Μαγικο το ρολ υγρο παρεμπιπτοντως. Ξανα γιατρο, ξανά αντιβιώσεις. Συνέρχεται και πάλι.
Αφού αρχίζει να παίζει επιτέλους και να είναι απίστευτα χαρούμενος με αυτούς τους καταπληκτικούς ήχους που εβγαζε καθως επαιζε, σε μια τρεχαλα του τού πέφτει μια καρέκλα ξύλινη, βαριά και του προκαλεί βαριά φλεγμονή στο πόδι. Πάλι γιατρος, πάλι φάρμακα. Συνήλθε τελικά.
Ο Κρυφτούλης σήμερα
Και από τότε όλα κυλισαν οk εως σημερα. Το όνομά του Κρυφτούλης. Γιατί ακόμα κρύβεται. Όταν ακούσει περίεργο θόρυβο, όταν μπει αντρας ξενος στο σπιτι, όταν κρυώνει, όταν ενοχλείται, όταν θέλει να αποφύγει την κολιτσίδα του, τη Σίσσυ το κουνέλι, όταν θέλει να χουζουρέψει.
Και άμα τον μαλώσουμε παίρνει το ποντικάκι του, κάνει ένα περίεργο ήχο και έρχεται μαζί του για διαμαρτυρία. Και είναι μια χαρά. 7 κιλα, χοντρος, σημερα παλευουμε με τη διαιτα. Στην Αθηνα τελικα… Τρυφερός, καλός χαρακτήρας και δοτικός. Και αν κάτι δεν του πάει καλά ή αν ξυπνήσει το βράδυ μόνος, αρπάζει το ποντικάκι του μας το φερνει κι αρχιζει να διαμαρτύρεται!!
Σημ. Τσίτσου: Κλείνοντας τούτη την ιστορία με το όμορφο τέλος θα ήθελα να σας μιλήσω για ένα άλλο μικροσκοπικό γατάκι που βρέθηκε από τη μηχανή ενός αυτοκινήτου στην αγκαλιά μιας ζεστής οικογένειας. Κυρίες και κύριοι διαβάστε την περιπέτεια της διάσωσης του Ρούντι!
