Η διασωση του Ρουντι

από τη Μαρία Σάββα

“Γεννήθηκα πρίν απο 9 εβδομάδες.

Η μαμά μου μας αγαπούσε και μας φρόντιζε πολυ, ήρθε όμως ο καιρός για να βγούμε έξω απο την προστατευτική μας κρυψώνα και να γνωρίσουμε τον κόσμο και το μελλοντικό μας σπίτι, τον Δρομο (βλέπετε  γεννηθήκαμε αδέσποτα, φτωχά και καημένα). Η μαμά μας φώναζε να την ακολουθήσουμε, εμείς δεν θέλαμε αλλά ήταν η μαμά μας και έπρεπε να την ακούμε. Την ακολουθήσαμε λοιπόν δείλα δείλα και ξαφνικά βρεθήκαμε σε ένα απόλυτο χάος. 

Φασαρία, θόρυβοι που δεν είχαμε ξανακούσει, κάτι τεράστια όντα περπατούσαν μπροστά μας και δίπλα μας και κάποια απο αυτά μας κοιτούσαν περίεργα. Κλαίγαμε, φοβόμασταν, ευτυχώς η μαμά ήταν κοντά. Κάτι τεράστια πράγματα περνούσαν γρήγορα απο κοντά μας με τρομακτικό θόρυβο, ενώ πολλα απο αυτά ήταν σταματημένα και βρήκαμε καταφύγιο από κάτω τους. Η μαμά δεν τα φοβότανε ιδιαίτερα, μάλλον τα είχε ξαναδεί. Τα ήξερε όλα αυτά. Αυτά τα τεράστια πράγματα είχαν κάτι τρύπες απο κάτω που μας πρόσφεραν μία κάποια ασφάλεια, γιατί ήταν πολύ τρομακτικά εκεί έξω.

Μείναμε λοιπόν εκεί και περάσαμε κάποια βράδια. Η μαμά πήγαινε και ερχότανε αγχωτικά. Μία μέρα μας έφερε ένα κομμάτι κρέας και το φάγαμε. Ενα πρωί ήρθε ένα μεγάλο ον και μπήκε στο μεγάλο πράγμα που ήμασταν κρυμμένοι και αυτό έκανε ένα δυνατό θόρυβο, τα αδελφάκια μου φύγανε αμέσως και πήγαν σε ένα άλλο παραδίπλα, εγώ όμως έμεινα εκεί, ήθελα βλέπετε να περιμένω την μαμα, αλλά αυτό άρχισε να κουνίεται ανεξέλεγκτα και τρομοκρατήθηκα. 

Δεν ήξερα τι να κάνω, έκλαιγα, φώναζα την μαμα, αλλά δεν με άκουγε. Αυτό το τέρας έτρεχε πια πολύ γρήγορα και έκαιγε. Κρύφτηκα, τι άλλο να έκανα. Δέν ξέρω πόση ώρα πέρασε και ξάφνου σταμάτησε, ενώ τα πάντα ζεματούσαν. Δεν ήξερα που ήμουν, ήμουν απελπισμένος και άρχισα να φωνάζω την μαμά και να κλαίω πολύ δυνατά μπας και με ακούσει.

Νύχτωσε  και η μαμά δεν φάνηκε αλλά ήρθαν εκεί κάποιοι μυστηριώδεις τύποι που με άκουσαν να κλαίω και άρχισαν να περιεργάζονται το τέρας μέσα στο οποίο κρυβόμουν, ε και τι να κάνω, κρύφτηκα πιο βαθιά. Μου φώναζαν να βγώ, αλλά που να πάω ο δυστυχής; Εγώ περίμενα την μαμά.. αφού άλλες φορές πάντα ερχότανε! Μία απο αυτούς έκανε την φωνή της μαμας αρκετά καλά μέχρι που σκέφτηκα “μήπως ήρθε;” αλλά όχι, δεν θα με ξεγελάσουν, δεν είμαι κανένα κορόιδο!

Πέρασαν ώρες, άρχισε να βρέχει και κρύωνα και το καυτό πράγμα είχε κρυώσει πια. Άρχισα να σκέφτομαι μήπως αυτή που κάνει την φωνή της μαμας είναι καλή. Η μαμά μας είχε πει να μην εμπιστευόμαστε αυτά τα όντα που περπατάνε όρθια και μας συμβούλευσε όποτε μας πλησιαζουν να ακολουθούμε την τακτική “τρεχάτε ποδαράκια μου”.

ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΓΑΤΑΚΙΑ:
Πως να πιάσω μια αδέσποτη γάτα για να τη βοηθήσω

Αλλά αυτή μιλούσε ωραία και ήρεμα και έψαχνε να με βρεί μέσα σε αυτό το πράγμα. Δεν ξέρω, είχα μπερδευτεί τελείως. Τι να κάνω; Ξεπρόβαλα λίγο να κοιταξω, είχαν περάσει και ώρες ατελείωτες, είχα κουραστεί και πεινούσα σαν λύκος και στο κάτω κάτω ήθελα την αγκαλία της μαμας! Ετσι όπως σκεφτόμουνα όλα αυτά κάποιο τεράστιο χέρι με άρπαξε από το αυτί μου και με τράβηξε έξω, (παναγίτσα μου, μαμάαααααααα!)

Τώρα με κοιτούσαν 10 τεράστια όρθια όντα μες στα μάτια, έτρεμα και κατουρήθηκα απο τον φόβο μου. Με τυλίξανε με κάτι ζεστό και μαλακό και αμέσως ένιωσα θαλπωρή. Αυτή η κυρία με κρατούσε ζεστά στην αγκαλία της και ένιωσα αγάπη. Κάτι μου ψιθύριζε στο ξεκολλημένο μου αυτάκι που δεν κατάλαβα, κάτι ώραιο ,που μου θύμισε την μαμά μου. Παραδόθηκα, γουργούρησα δυνατά και αυτή με φίλησε. Ανακουφίστηκα αμέσως.

Με πήγε σε ένα μέρος που ήταν και άλλοι όμοιοι μου. “Λες να είναι και η μαμά εδώ;” σκέφτηκα. Δείλα δείλα πήγα να τους μυρίσω μα ήταν πολύ αγριεμένοι λες και βλέπανε κάνα τέρας να πούμε! Μου γρυλίζανε και μου φυσούσαν μες στα μούτρα μου (καλά ντε ρε παιδιά).

Έκατσα σε μία γωνίτσα και βολέυτηκα. Μου φέρανε ωραίο φαγάκι (έγλυψα και το πίατο) και με καθάρισαν με ένα ζεστό μπανάκι, μου βγάλανε και κάτι μαμούνια που με τσιμπούσαν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου (άει στα κομμάτια). Ενίωσα αμέσως πολύ ωραία! Αυτή η κυρία με πήρε στην αγκαλία της και με φίλησε. Ένιωσα σαν να ήταν η μαμα μου! Η μαμά μου, η βιολογική, γιατί έκανε τόσο λάθος για αυτά τα όντα που περπατάνε όρθια; Δέν ξέρω, ακόμα απορώ! 

Τώρα βλέπω πια αυτήν την κυρία για μαμα μου και μόλις μου φωνάξει “που είσαι;” πετάγομαι μπροστά της και μου δίνει 2 φιλάκια!!! Οι ομοιοί μου δυστυχώς έχουν μούτρα, μόνο μια μαυρούλα τις τελευταίες μέρες παίζει μαζί μου!

…μετά από δύο μήνες…

Ήρθε η μαμα και μου είπε “Δεν βρήκα το κατάλληλο σπίτι για σένα μωρό μου και θα μείνεις εδώ μαζί μας” (γιατί έψαχνε άλλο σπίτι;;) και συνέχισε λέγοντας “Το όνομα σου θα είναι Ρούντι” (αστείο όνομα, αλλά μήπως να πάρεις και καμιά άλλη ιδέα για αρσενικά ονόματα γάτων;), γιατί της θυμίζω λέει το Ρούντι το ελαφάκι, επειδή είμαι χοροπηδηκτός!!! Οι όμοιοι μου πια με αγαπάνε, περνάω σούπερ εδώ, με την Έμιλι (την μαυρούλα) είμαστε φοβερό δίδυμο. Κάτι βράδια οργανωνόμαστε και δεν αφήνουμε κανένα να κλείσει μάτι. Γιούχου!!!  Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία μου!”.

Υ.Γ. .. και πάνω κάτω αυτή είναι η ιστορία για τα νεογέννητα γατάκια που έχουν την ατυχία να είναι αδέσποτα. Όμως η ιστορία τους δεν έχει όμως πάντα καλό τέλος! Στειρώστε τα αδέσποτα της γειτονιάς σας! Η στείρωση σώζει ζωές!!!

ΣΗΜ. ΤΣΙΤΣΟΥ: Για το τέλος σας κράτησα την απίθανη ιστορία του Κίφι, ενός νεογέννητου που βρέθηκε στην Οδο Κηφισίας εγκαταλελειμμένος και διασώθηκε από έναν ευγενικό χούμαν! Μάθετε την ιστορία του κάνοντας κλικ στον σύνδεσμο:

6 Απαντήσεις

  1. Υπέροχη ιστορία!! Ρούντι νάσαι καλά με την μαμά σου και τα φιλαράκια σου!!! 😻🐾🐾❤️❤️

  2. Υπέροχη ιστορία!!! Ρούντι νάσαι καλά και ευτυχισμένος με την μαμά σου και τα φιλαράκια σου!! 😻🐾🐾💞💞

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *