.. διηγείται η Λυδία Τεκάλογλου
“Πρώτο βράδυ λοιπόν στην ξακουστή παραλία Χρούσος (σ.Τ. της Λέσβου, κοντά στην Ερεσσό) βλέπουμε δύο μάτια να αντανακλούν στους φακούς μας, στο σκοτάδι (σ.Τ.: γιατί γυαλίζουν τα μάτια της γάτας στο σκοτάδι;), και να παρακολουθούν τους νέους εισβολείς. Και να λοιπόν που ξημερώνει η πρώτη μέρα ήσυχα, χωρίς εμφάνιση του πιθανότατου ιδιοκτήτη του μικρού κομματιού της παραλίας, μετα το ποτάμι.
Δεύτερη μέρα όμως και ενώ λικνιζομαι στην αιώρα μου με θέα τη θάλασσα ακούω το χαριτωμένο νιαουρισμα της και μια φουντωτή καφεγκριζη μικροσωμη ομορφιά εμφανίζεται με κεχριμπαρένια μάτια. Το πράγμα έχει ως εξής αυτό το γλυκύτατο και τρυφερό πλάσμα, ομιλιτικοτατο και φιλικοτατο δεν με άφησε στιγμή, τι χάδια τι περιπάτους τι συζητήσεις τι ξάπλες.
Μια ευγενεστατη μικρή πριγκίπισσα που από τους καλούς της τρόπους υπέθεσα ότι είναι μοσχοαναθρεμενη από τα δύο σπίτια της παραλίας και απλά σουλατσαρει σαν σωστή αριστοκρατισσα να πάρει τον αέρα της. Παρόλα αυτά σε ενα από τα χουζουρισματα μας στη σκιά το βαθύ μεσημέρι βλέπω αρκετά πληγιασμενους τους μαστούς της. Ισως και πρησμένους κι μολυσμένους.
Αφού η ανθρώπινη συντροφιά μου μας φέρνει γατοκονσερβες (σ.Τ. Η ΛΥΔΙΑ ΞΕΡΕΙ ΚΑΙ ΔΙΝΕΙ ΚΟΝΣΕΡΒΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΑΡΙΔΑΚΙΑ/ΠΑΚΟΤΙΝΙΑ κλπ κλπ – βρείτε τις καλύτερες υγρές τροφές για γάτες εδώ) να σερβιριστουμε η μικρή μπεμπεκα τρώει με λαχτάρα και χάνεται. Υποθέτουμε για τη σιεστα της μετά από το πλούσιο γεύμα. Σε ένα ντέρμπι ρακετών λοιπόν με τον γλυκό τον απογευματινό τον ήλιο γυρνάω και βλέπω μέσα από τα δέντρα στο βάθος να σκάει η νέα μας φιλη σπρώχνοντας δύο μικρά ασπρόμαυρα μωρουδελια και τα φέρνει στην σκιά μας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ: Πως να πιάσω μια αδέσποτη γάτα για να την βοηθήσω;
Μετά τις απαραίτητες συστάσεις τρώμε όλοι μαζί πίνουμε και φρέσκο δροσερό νεράκι και τα παιδιά παίζουν ξέγνοιαστα ενώ η μάνα αράζει. Το βραδάκι αποχωρισαμε με δακρυβρεχτους αποχαιρετισμους για ταβερνάκι και προμήθειες, η νεαρη μάνα να μας ακολουθεί μέχρι το αυτοκίνητο και τα μικρά τρέχουν από πίσω της φωνάζοντας.
SUPER SOS
To βιβλίο του Τσίτσου “Τσίτσος, η γάτα που μιλούσε πολύ” κυκλοφόρησε και η 1η Έκδοση κοντεύει να εξαντληθεί
Ενισχύστε τον Τσίτσο και τις 150 Τσιτσόγατες παραγγέλνοντάς το από ΕΔΩ
Με λίγο αγωνία για το ποτάμι λίγο ανησυχία μήπως χωριστούν λίγο άγχος μήπως τους ραγισαμε την καρδιά και μας ξεγραψουν για πάντα γυρνάμε αργά και με λίγο ψάξιμο μάλλον η οικογένεια κουρνιάζει κάπου και κοιμάται. Πριν ξημερώσει με ξυπνάνε νιαουρισματα μανιασμένα απαιτώντας το φαι τους.
Τρωνε τις παστές τους τις σαρδέλες τρώνε τις κονσέρβες τους και εγώ συνεχίζω τον ύπνο μου ενώ το πρωί σηκωνόμαστε με τις φατσουλες τους να περιμένουν το πρωινό τους. Το παιδί τουτο, Τσιτσο και Τσιτσοπατέρα, το φωνάζουμε Χρουσα, ενώ τα παιδιά του παιδιού, διότι όλα νεαρά, δεν έχουν όνομα. Εμείς σήμερα το μεσημέρι αποχωρούμε διαπαντως αφήνοντας τα όμως χορτασμένα.
Κοινοποίησε σε παρακαλώ στη γατοκοινοτητα αν κάποιος είναι κοντά να ρίχνει μια ματιά στη αγαπημένη Χρουσα, και αν κάποιος ψάχνει μια τρισχαριτωμενη γατοοικογενεια να τους νοικιάσει μια γωνιά στην αυλή του εναντι αγάπης κι στοργής, ή αν κάποιος έστω γνωρίζει αν αυτά τα πλάσματα δέχονται την απαραίτητη φροντίδα από τους κατοίκους εδώ που ίσως οι πληγές και η πείνα τους δεν μας το μάρτυρα.”
Παιδια, όπως καταλαβαίνετε, έχουμε δουλειά να κάνουμε, κοινοποιηστε στα κοινωνικά δίκτυα, τούτη την ιστορία, μιλήστε με φίλους σας που ίσως θα ήθελαν να υιοθετήσουν γατάκια μήπως βρεθεί κάποιος εκλεκτός για αυτή την φοβερή οικογένεια! Και όσοι διστάζετε να φέρετε ένα αδέσποτο γατάκι στο σπίτι σας, να ξέρετε ότι υπάρχουν πολλά απλά πράματα που μπορείτε να κάνετε ώστε το γατάκι να προσαρμοστεί πολύ εύκολα στο σπίτι! Βρείτε τα όλα εδώ!
