Έχοντας συναναστραφεί με πολλούς γάτες και γάτες στη ζωή μου, έχψ φτιάξει στο μυαλό μου μια ιδέα ότι σε γενικές γραμμές οι γάτοι είναι αρκετά πιο φιλικοί και χαδιάρηδες με τους χιούμανς από ότι οι θηλυκές γάτες. Μάλιστα η συμπεριφορά των αρσενικών μοιάζει πολύ με αυτή των ανήλικων γατιών (αρσενικών και θηλυκών) που γενικά επιζητούν τα χάδια, την αγκαλιά και τις τρυφερές στιγμές με τους χιούμαν τους.
Αυτή τη στιγμή στην αυλή υπάρχουν 6 ενήλικες θηλυκές γάτες (εσχάτως ενηλικιώθηκε η Ταζ) και καμία απο αυτή δεν επιζητά τα χάδια του πατέρα, εκτός από την Ταζ που όμως όσο περνάνε οι μέρες γίνεται και πιο απόμακρη.
ΜΑΛΛΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ: Πως δείχνει η γάτα την αγάπη της
Αντίθετα πολλά ενήλικα αρσενικά προτιμούν την αγκαλιά και τα χάδια, όπως ο Κινέζος, ο Σκλαβενίτης (κοτζάμ άνδρας), ο Μικρουτσέλος ή ο Μύκης. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι η απάντηση στο ερώτημα “γιατί οι γάτες κοιμούνται πάνω μας” είναι “επειδή είναι αρσενικά Από τις θηλυκές μόνο η Μεγάλη Μανίτσα βγάζει μια καποια τρυφεράδα και έντονες εκδηλώσεις αγάπης (οταν φέρνει “δώρα” στους γονείς, ή όταν ζητάει να κουτουλήσει το κεφάλι της πάνω τους).
Η δική μου παρατήρηση φαίνεται να εναρμονίζεται με τα ευρήματα του γκάλοπ που έκανα στο instagram όπου το 68% (σε 1600 ψήφους) απάντησαν ότι βρίσκουν τις αρσενικές γάτες πιο τρυφερες και στοργικές από τις θηλυκές.
Που οφείλεται η διαφορά στην τρυφεράδα των αρσενικών και των θηλυκών
Αναζητώντας επιστημονικά ευρήματα που να στηρίζουν αυτή την παρατήρηση δεν βρήκα κάποιο ατράνταχτο εύρημα, παρά μόνο κάποιες υποθέσεις όπως ότι:
- Τα θηλυκά δεν θέλουν πολλές επαφές με τους χιούμαν γιατί το έμφυτο μητρικό τους ένστικτο τις κάνει να στρέφουν το ενδιαφέρον τους στα μικρά τους και αυτό το ένστικτο ούτως ή άλλως επιδρά ακόμη και αν δεν έχουν μικρά γατάκια να φροντίσουν. Αντίθετα τα αρσενικά ποτέ δεν αφοσιώνονται στη ζωή τους σε κάτι τόσο έντονα ώστε να ξεχάσουν και να ξεσυνηθίσουν τις τρυφερές στιγμές τους με τους χιούμανς.
- Το μεγάλωμα και τα βιώματα της κάθε γάτας (είτε είναι αρσενική είτε θηλυκή) παίζουν σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα συμπεριφορά της. Οι θηλυκές γάτες πολύ γρήγορα στη ζωή τους μπαίνουν στην φάση τη μητρότητας και από εκείνη την περίοδο αφοσιώνονται στα μικρά τους ενώ τα αρσενικά ακόμη και μετά την ενηλικίωση (που και σε αυτούς συμβαίνει αρκετά γρήγορα) δεν δίνονται τόσο ολόψυχα και καθολικά σε κάποιο .. “αντικείμενο του πόθου” (σε αντίθεση με τις θηλυκές γάτες που αφοσιώνονται στα μικρά τους) ώστε να πάψουν οι τρυφερές επαφές με τους χιούμαν και έτσι συνεχίζουν και στην ενήλικη ζωή τους να έχουν τέτοιες οικειότητες με αυτούς.
SUPER SOS
To βιβλίο του Τσίτσου “Τσίτσος, η γάτα που μιλούσε πολύ” κυκλοφόρησε και η 1η Έκδοση κοντεύει να εξαντληθεί
Ενισχύστε τον Τσίτσο και τις 150 Τσιτσόγατες παραγγέλνοντάς το από ΕΔΩ
Έτσι αν και η όλη συζήτηση τελικά καταλήγει να γίνεται για το πως έχει μεγαλώσει κάθε γάτα ανεξαρτήτως φύλου, φαίνεται ότι ο τρόπος ζωής των θηλυκών διαφέρει αισθήτα από των αρσενικών και προκαλεί αυτή την εν γενει διαφορά στη σχέση τους με τους χιούμανς, χωρίς φυσικά να απαγορεύονται και οι εξαιρέσεις.
Σε κάθε περίπτωση αυτές οι εξηγήσεις δεν είναι διόλου απόλυτες και κάθετες, αλλα κινούνται στο επίπεδο της αμφισβητούμενης θεωρίας!
O τρόπος που αντιμετωπίζει τις συμπεριφορικές τάσεις όλων των γατών είναι μέσω μια άνευ όρων αποδοχής τους, που γεννάει μια αίσθηση .. αγάπης;
Κλείνοντας τούτο εδώ το άρθρο θα ήθελα να θυμηθούμε μαζί πως ξεχωρίζουμε το φύλο της γάτας κάνοντας κλικ στην φώτο αμέσως παρακάτω:
Κλείνοντας σας έχω τούτο εδώ: ένα άρθρο που συγκεντρώνει τις πιο χαρακτηριστικές συμπεριφορές της αρσενικής γάτας!
Εσείς τι έχετε να πείτε περί του θέματος; Η αρσενική ή η θηλυκή γάτα είναι πιο χαδιάρα και φιλική;
5 Απαντήσεις
Πράγματι ο Ωραίος μου είναι τρυφερός και χαδιάρης πολύ. Με την πρώτη ευκαιρία κάθεται πάνω μου, όπως κι αυτή τη στιγμή που γράφω κάθεται πάνω στο βραχίονα μου! Αντίθετα με τη Λουλού που δέχεται χάδια υπό έλεγχο της! Νόμιζα ότι ζήλευε γι αυτό και του παραχωρούσε τη θέση της. Οπότε μετά την στατιστική σας …ησύχασα!
Ω ναι, οι περισσοτεροι θα πουν οτι ειναι πιο χαδιαρηδες οι αρσενικοι, απλως όπως περιεγραψα και στο κειμενο νομιζω οτι οφειλεται στις διαφορες του τροπου ζωης αρσενικου θηλυκου (θηλυκο γενναει, αφοσιώνεται στα παιδια της, το αρσενικο όχι)
Από την εμπειρία μου με την Νταίζη κ τον Ασπουλη μου, συμφωνω κ επαυξάνω. Η Νταίζη ήταν πολυ εκλεκτική για το ποτε ηθελε χάδια. Ενώ ο Άσπρουλης το τελείως αντίθετο. Αποζητουσε παντα τα χάδια κ τις αγκαλιές μας.
Ναι υπαρχει σημαντικη διαφορα στον αριθμο αυτων που ισχυριζονται οτι οι αρσενικες γατες ειναι πιο στοργικες!!
Είχα την εντύπωση ότι οι θηλυκές πρέπει να είναι πιο χαδιάρες, γιατί ο γάτος μου, 12 χρονών τώρα, δεν του άρεσαν ποτέ τα χάδια! Δεν θέλει ούτε καν να τον αγγίζεις! Από μικρό γατάκι που ήταν, τον έπαιρνα στην αγκαλιά μου και δεν καθόταν με τίποτα!