… γράφει ο Στρατής Θεοφίλου
Τα ζώα έχουν αποδείξει την ικανότητα να παρέχουν απαράμιλλη φροντίδα σε ασθενείς και ηλικιωμένους σε δύσκολες στιγμές. Κατά τρόπο ειλικρινά ανεξήγητο, ένας περήφανος γάτος κατάφερε ακόμη μια φορά να μας αφήσει άφωνους.Είναι η ιστορία του Όσκαρ μια γάτα φροντίδας, γνωστή για την ικανότητά του να προβλέπει το θάνατο και να ανακουφίζει τους ασθενείς που εγκαταλείπουν τον μάταιο τούτο κόσμο.
Μια ιστορία τόσο συναρπαστική που ο Δρ Ντέιβιντ Ντόσα, ερευνητής υγείας στο Πανεπιστήμιο του Μπράουν της γηριατρικής που συνεργάζεται με ασθενείς στο Steere House, έγραψε ένα ολόκληρο βιβλίο για αυτό. (Σχετικά με αυτό το μοναδικό γάτο, διαβάστε το Dr. Dosa’s Making the Rounds with Oscar.)

2005: Η αρχή του Όσκαρ
«Ο Όσκαρ ήταν αρχικά ένας πολύ φοβικός γάτος», λέει ο Δρ Dosa στο Κέντρο Φροντίδας Crossroads. Κρυβόταν στα ντουλάπια των προμηθειών ή κάτω από κρεβάτια, μέχρι που κάποιος ήταν κοντά στο θάνατο, τότε ο Όσκαρ έβγαινε απ τις κρυψώνες του με απαράμιλλη ηρεμία.”
Ξεκίνησαν όλα σταδιακά. Μια κανονική γάτα θεραπείας – στη μονάδα άνοιας όπου, δυστυχώς, ο θάνατος είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο. Κατά κάποιον τρόπο, ένιωθε ότι το τέλος ερχόταν για έναν ασθενή. Ο Όσκαρ (παρεπιμπτόντως δεν πρέπει να προσθέσω αυτό το όνομα στη λίστα μου με Ονόματα για γάτες) θα έβγαινε από την κρυψώνα του, θα έβρισκε τον άνθρωπο που είχε την ανάγκη του, θα σκαρφάλωνε επάνω του και θα του κρατούσε συντροφιά στο δρόμο για το τελευταίο του ταξίδι.
ΜΑΛΛΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ: Γάτες και Τηλεπάθεια
«Όπως αποδείχθηκε», εξηγεί ο Δρ Ντόσα, «τελικά το ανακαλύψαμε αφού το έκανε αρκετές φορές ότι οι άνθρωποι με τους οποίους έμενε ήταν συνήθως οι επόμενοι μελλοθάνατοι. Μετά από 20 ή 30 θανάτους στη σειρά, όλοι άρχισαν να λένε, «Ουάου, αυτό είναι κάτι το μοναδικό».
Οι αντιδράσεις των ανθρώπων σε ένα τέτοιο φαινόμενο ποικίλλουν. Μερικοί άνθρωποι αποκαλούν τον Όσκαρ Άγγελο του Θανάτου, άλλοι απλά έναν Άγγελο. Ίσως ο Όσκαρ παρουσιάζει κάποιο είδος πνευματικής σύνδεσης πέρα από αυτά που οι άνθρωποι έχουν ανακαλύψει. Ή ίσως οι γάτες μπορούν να μυρίσουν κυριολεκτικά το μέλλον. Ή απλά νιώθει τους ανθρώπους που υποφέρουν ή τηλεπαθητικά καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Ο Δρ Ντέιβιντ Ντόσα λέει: «Νομίζω ότι προσελκύεται σε κάποιο βαθμό από αυτούς, ανταποκρίνεται σε φερομόνες πιθανόν όταν τα κύτταρα αρχίζουν να αποσυντίθενται».
SUPER SOS
To βιβλίο του Τσίτσου “Τσίτσος, η γάτα που μιλούσε πολύ” κυκλοφόρησε και η 1η Έκδοση κοντεύει να εξαντληθεί
Ενισχύστε τον Τσίτσο και τις 150 Τσιτσόγατες παραγγέλνοντάς το από ΕΔΩ
Αλλά από όλες τις εικασίες, υπάρχει ένα πράγμα το οποίο έχει μεγαλύτερη σημασία: Ο Όσκαρ μας έχει αποδείξει ότι, ανεξάρτητα από το πώς μπορεί να αισθανθεί τον επικείμενο θάνατο, έχει έναν μοναδικό τρόπο να τιμήσει αυτούς τους ανθρώπους στο τέλος της ζωής τους και να τους παρέχει όποια άνεση και ζεστασιά μπορεί! Αυτό το πετυχαίνει περνώντας μαζί τους αυτές τις τελευταίες στιγμές, επιδεικνύοντας κατά τα δικά μας πρότυπα ένα μεγαλείο ψυχής.
Συναισθάνεται τον πόνο του άλλου είτε ενεργειακά είτε απλά τον συναισθάνεται σαν κάποιον που θέλει να του χαρίσει μια τελευταία αγκαλιά. Αυτό που εμένα με συνταράζει είναι ότι αυτό το κάνει χωρίς κάποιο απώτερο σκοπό ή κέρδος! Ίσως απλώς να δείχνει ευγνωμοσύνη σε αυτούς που μοιράζονται μαζί του το τελευταίο τους σπιτικό. Και στο κάτω κάτω τι κοστίζει να δώσεις μια αγκαλιά αδερφέ μου, κάτι που εμείς οι άνθρωποι το έχουμε ξεχάσει (μαζί με πολλά άλλα) και φοβόμαστε να δείχνουμε ευγνωμοσύνη και άλλα τέτοια “απαρχαιωμένα” συναισθήματα, έστω και στους δικούς μας ανθρώπους…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΤΟΥΤΗ ΤΗ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗ: Η ηθική των ζώων

Επίλογος
Αν μη τι άλλο πρόκειται για ένα θαύμα που μιλάει για την αξία της φροντίδας στο τέλος της ζωής. Πόσο μάλλον τώρα, στην εποχή μας, που άνθρωποι πεθαίνουν μόνοι στα νοσοκομεία. Εάν μια κανονική οικιακή γάτα είναι σε θέση να προσφέρει τέτοια φροντίδα και στοργή, τότε εμείς, ως άνθρωποι, τι πρέπει να κάνουμε και τι κάνουμε;
Απλά στην προσπάθεια να προχωρήσουμε παραπέρα, ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι. Ας αδράξουμε την ευκαιρία που μας δίνει μια απλή γάτα φροντίδας, να αναλογιστούμε τι είμαστε και τότε μπορούμε να έρθουμε στο δικό τους επίπεδο.
ΣΗΜ. ΤΣΙΤΣΟΥ:
Για το κλεισιμο αυτού του άρθρο θαρρώ οτι επιβάλλεται να γίνει μια αναφορά στο πως οι γάτες καταφέρνουν και εντοπίζουν, ανιχνεύουν διάφορες αρρώστιες! Διαβάστε την έρευνά μου ακριβώς ΕΔΩ!
ΥΓ1: Μιας και είπαμε τόσα σε αυτό το άρθρο για θανάτους ανθρώπων ας δούμε τι συμβαίνει και στις γάτες! Διαβάστε το άρθρο που απαντάει σε πολλά ερωτήματά σας με τίτλο “Πως πεθαίνουν οι γάτες“
4 Απαντήσεις
Θέλω να ρωτήσω γιατί η δική μου γατα θέλει να είναι συνεχώς μαζί μου
νιωθει εξαρτηση?
γιατί ο γάτος μας όταν φεύγουμε από το σπίτι κάθεται μπροστά στην πόρτα και κλαίει
Ειναι το αγχος αποχωρισμου