Ένας από τους πιο αγαπημένους γάτους των γονέων. Όταν τον πρωτοσυνάντησαν οι γάτες της αυλής τρόμαξαν, γιατί ήταν και ογκώδης και πολύ μαλλιαρός (το Χειμώνα, γιατί το καλοκαίρι έριχνε το τρίχωμά του), οπότε, έχοντας και τα σωστά χρώματα, έμοιαζε με γάτα-γίγαντας σαν αυτές τις περίφημες γάτες του Νορβηγικού Δάσους. Το νυσταλέο βλέμμα του δεν το εγκατέλειπε ποτέεεε! Ωστόσο το εντυπωσιακό εκτόπισμά του ανάγκασε τους γονείς να τον ονομάσουν Μπρούτο, ίσως το καλύτερο από τα δισύλλαβα ονόματα γατών.
Αυτός ο καημένος ο χοντρούλης, που τον έχανες που τον έβρισκες άραζε στην αγκαλιά το πατέρα (βλέπε και φώτος παρακάτω)! Τον ζήλευα λίγο αν και εγώ ούτε κατά διάννοια δεν έχω τόση όρεξη για επαφές με χιούμανς, δεν είμαι άλλωστε και για χόρταση. Παρόλο τον όγκο του δεν έκανε ποτέ τον νταή, κάτι που πρέπει να του το αναγνωρίσουμε. Πρέπει να ήταν μεγάλος σε ηλικία και πάντα πίστευα ότι έχει την εμπειρία για να ζήσει ακόμη πολλά χρόνια.
Ένα ωραίο βράδυ δοκίμασε να περάσει το δρόμο-σκοτώστρα χωρίς επιτυχία…
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
BONUS FACTS
- Ήταν γάτα του νορβηγικού δάσους και ήταν χαρακτηριστικό πόσο φουντωτός ήταν τον Χειμώνα και πως άλλαζε το καλοκαίρι
- Όλα άλλαξαν στη σχέση των γονιών με αυτόν όταν έπαθε μια γρίπη που τον διέλυσε και κόντεψε να τον σκοτώσει. Από τότε άρχισαν τα νάζια και τα χαδάκια και όλες αυτές οι αηδίες
