Θέλω να σας μεταφέρω μια ιστοριά που διηγήθηκε η Ιωάννα Ζέρβα μέσα από το Lifo.gr και με συγκινησε! Πρόκειται για μια ιστορία που ξεκινάει χρόνια πριν, στον Ηλεκτρικο του Ηρακλείου – όπου ειρήσθω εν παρόδω, η γάτα-αρχόντισσα του σταθμού, είναι η φοβερή Σταθμούλα – βρείτε την ιστορία της εδω -. Μάλιστα, οσο το συνειδητοποιώ, τούτη η περιέργη ιστορία φαίνεται να έχει πολλές περίεργες συμπτώσεις με αυτή της Σταθμούλας.. και ίσως μέχρι το τέλος του άρθρου μας οδηγήσει σε κάποιο αναπάντεχο συμπέρασμα!
Ας δούμε όμως την ιστορία από την αρχή, όπως την διηγήθηκε η Ιωάννα! H Ιωάννα, που λέτε, κάποτε περνούσε κάθε μέρα από το σταθμό του Ηρακλέιου για να παει στη δουλεια της και μια και ήταν από εκείνους τους μυστήριους ανθρώπους που με κάποιο τρόπο έχουν την ικανότητα να ανιχνεύουν οποιαδήποτε τετράποδη μουστακαλού υπάρχει στον περιβάλλον χώρο γρήγορα εντόπισε ένα μποξ μεταφοράς και δυο μπολάκια, για νερό και φαϊ, στην πλατφορμα του σταθμού.
Αυτό το “σπιτάκι” φιλοξενούσε μια πανέμορφη και ντροπαλή καλικούνα, που από τη μια ηταν διστακτική για περισσότερες επαφές, από την άλλη δεν ενοχλούταν απο την παρουσία των επιβατών του τρένου. Η παρουσία της γατούλας καθημερινά της έφτιαχνε τη διάθεση και φυσικά αυτό δεν μου κάνει καμία έκπληξη!
Όμως η δουλεια της Ιωάννας στην περιοχή δεν ευδοκίμησε και έτσι σταμάτησε να περνάει καθημερινά από κεί. Τα χρόνια πέρασαν, πολλές γάτες μπήκαν στη ζωή της και κάπως ξέχασε την όμορφη κάλικο του σταθμού. Ωσπου μια ημέρα έπεσε μπροστά της, στην σελίδα του φέισμπουκ “Αχρηστη Πληροφορία της ημέρας” όπου σε ένα ποστ της, έκανε λόγο για την περίφημη Γάτα Χάτσικο του σταθμού του Ηρακλείου, η οποία έμενε εκεί τα τελευταία 7 χρόνια!
Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Χάτσικο, ήταν ένας αφοσιωμένος σκύλος, κάπου στην μακρινή Ιαπωνία, που συνόδευε κάθε μέρα το χούμαν του, στο σταθμό του τραίνου, για να πάει στη δουλειά (ήταν καθηγητής). Μια μέρα ο καθηγητής πανω σε μια διάλεξη έπαθε αιμορραγία και δεν τα κατάφερε.. έτσι δεν γύρισε πίσω.. ε λοιπόν ο πιστός Χάτσικο για τα επόμενα 10 χρόνια πήγαινε στο σταθμό περιμένοντάς τον.. τι να πει κανεις για αυτή την απίστευτη αφοσίωση!
Επιστρέφουμε όμως στην ιστορία μας.. οι φωτογραφίες που είδε η Ιωάννα έδειχναν μια τρίχρωμη καλικουνα που έμοιαζε τρελά με την παλιά γνώριμή της.
ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ: Οι ιστορίες δυο άλλων γατών-χάτσικο
Η Ιωάννα δεν κατάφερε να επικοινωνήσει με τον άνθρωπο πίσω από το ποστ οπότε σηκώθηκε αμέσως να πάει στον σταθμο! Ήταν 11 το βράδυ και η Ιωάννα πήγε στην σωστή έξοδό του σταθμού και εντόπισε εύκολα το μποξ μεταφοράς κάτω από τα καθίσματα του σταθμού! Όμως η καλικούνα δεν βρισκόταν εκεί. Όμως πέτυχε μια εργαζόμενη στο σταθμό (με φωσφοριζέ γιλέκο) και της έπιασε την κουβέντα που σας παραθέτω αυτούσια:
— Συγγνώμη, διάβασα για μια γατούλα που ζει εδώ επτά χρόνια. Εκεί είναι το σπιτάκι της. Την έχετε δει;
— Α, την Μπουμπού λες; Θα έχει πάει καμιά βόλτα.
Η κυρία λεγόταν Λαμπρινή και ήταν από τους ανθρώπους που φροντίζουν την.. Μπουμπού τα τελευταία .. 10 χρόνια! Οι δύο γυναίκες φώναξαν την Μπουμπού αλλά εκείνη, ανεξάρτητο πνεύμα γαρ, δεν τους έκανε τη χάρη. Το ευχάριστο της ιστορίας είναι οτι η κυρία Λαμπρινη διηγήθηκε μερικά πράγματα για την Μπουμπού στην Ιωάννα..
… όπως ότι έγιναν πολλές προσπάθειες να υιοθετηθεί αλλά η Μπουμπού γυρνούσε πάντα στο σταθμό που τον ένιωθε σαν σπίτι της, ότι το αγαπημένο της παιχνίδι είναι να της φέγγουν με το φλας αλλα και το κυνήγι ποντικών, ενώ το αγαπημένο της φαγητό ήταν κροκέτα με ψάρι ή κοτόπουλο – παιδιά ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, όσο είναι ακόμη ώρα γυρίστε σε υγρές τροφές όπως αυτές-.
SUPER SOS
To βιβλίο του Τσίτσου “Τσίτσος, η γάτα που μιλούσε πολύ” κυκλοφόρησε και η 1η Έκδοση κοντεύει να εξαντληθεί
Ενισχύστε τον Τσίτσο και τις 150 Τσιτσόγατες παραγγέλνοντάς το από ΕΔΩ
Η Μπουμπού κρατούσε συντροφιά στην κυρία Λαμπρινη τα βράδια και μπορούσε να ξεχωρίζει εύκολα τους “ανθρώπους της” από τα φωσφοριζέ γιλέκα τους. Αυτοί την φρόντιζαν για καμία δεκαετία (!!!)
Μετά από τη συντομη συζητηση η Ιωάννα πήγε να φωτογραφήσει το σπίτι της Μπουμπού και προς μεγάλη της έκπληξη συνειδητοποίησε ότι η Μπουμπού ήταν μέσα και χαλάρωνε! Κάθισε δίπλα της, ανταλλάξανε βλέμματα, και τα ήρεμα κοιτάγματα της Μπουμπού δηλώναν συμπάθεια προς το κορίτσι! Η Ιωάννα πέρασε λίγες στιγμές μαζί της και μετά έφυγε..
ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ: 10 πράματα που δεν γνωρίζετε για τις γάτες Κάλικο
.. ε λοιπόν διαβάζοντας αυτή την ιστορία άρχισα να σκέφτομαι μήπως ή Μπουμπού ήταν η Σταθμούλα, γιατί ποσο πιθανό ήταν στον ίδιο σταθμό, για την ίδια περίοδο, να υπάρχουν δυο διαφορετικές γάτες που το προσωπικό τις αγκάλιασε και προσπάθησε να τους κανει υιοθεσίες που ναυάγησαν γιατί και οι δυο γάτες γυρνούσαν πίσω!;!
Και τότε είδα λίγο πιο προσεκτικά και τις δύο φώτος που ανέβασε η Ιωάννα. Και όλες οι αμφιβολίες μου διαλύθηκαν! Η Μπουμπού είναι η Σταθμούλα και χαίρομαι τόσο πολύ που ανακάλυψα μερικές όμορφες λεπτομέρειες για την ζωή της, καθώς και που επιβεβαιώθηκε ότι υπάρχουν άνθρωποι που την φροντίζουν τόσο ζεστά.
Βρείτε το αρχικό άρθρο μου-έρευνα για την Σταθμούλα εδώ! Και μιλήστε μου για άλλες παρόμοιες περιπτώσεις γατών.. θα ήταν όμορφο να γράψουμε άρθρα για τη ζωη΄τους!
ΥΓ: Οι φώτος όπως και ολόκληρη η ιστορία ανήκουν φυσικά στην Ιωάννα Ζέρβα και την Lifo και αν υπάρχει κάποια αξίωση να αφαιρεθεί κάτι από αυτό το άρθρο, ή ολόκληρο, ας επικοινωνήσουν και εγώ θα κάνω ό,τι μου ζητήσουν (έκανα μια απόπειρα να βρω την Ιωάννα στα social, αλλά δεν τα κατάφερα).
