Η φίλη της σελίδας Άλκηστις Ζερβοπούλου μου έδειξε την απόδοση ενός ποιήματος του Σαρλ Μπολνταίρ “Η Ώρα” που δημοσιεύτηκε στην σελίδα του facebook ‘Πρόσωπα’ και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας. Ανακαλύψτε πως όταν χάνεστε στα μάτια μιας γάτας έρχεστε σε επαφή με το αιώνιο.
Οι Κινέζοι διαβάζουν την ώρα
μέσα στα μάτια των γάτων.
Μια μέρα ένας μισθοφόρος
που έκανε τη βόλτα του
στα περίχωρα της Ναντσίνγκ
διαπίστωσε ότι
είχε ξεχάσει το ρολόι του κι έτσι
ρώτησε ένα αγόρι τι ώρα ήταν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Το ασχημόγατο
Ο αλητάκος
της Ουράνιας Αυτοκρατορίας
δίστασε αρχικά,
κατόπιν όμως θυμήθηκε κάτι
και απάντησε στον μισθοφόρο:
”Θα σας πω αμέσως”.
Λίγες στιγμές αργότερα εμφανίστηκε
κρατώντας στα χέρια του μια γάτα
και κοιτώντας
το ασπράδι των ματιών της
διαβεβαίωσε
τον άνθρωπο χωρίς δισταγμό:
”Είναι λίγο πριν το μεσημέρι, κύριε”.
Πράγμα απολύτως σωστό.
SUPER SOS
To βιβλίο του Τσίτσου “Τσίτσος, η γάτα που μιλούσε πολύ” κυκλοφόρησε και η 1η Έκδοση κοντεύει να εξαντληθεί
Ενισχύστε τον Τσίτσο και τις 150 Τσιτσόγατες παραγγέλνοντάς το από ΕΔΩ
Αλλά κι εγώ, όταν γέρνω
πάνω στην ωραία Φελίν,
που τόσο εύστοχα
της έδωσαν αυτό το όνομα,
στη Φελίν που τιμά το φύλο της
και που είναι για μένα
η περηφάνια της καρδιάς μου
και η ευωδιά της ψυχής μου,
τότε βλέπω,
είτε είναι νύχτα, είτε μέρα,
στο πιο λαμπρό φως
ή στην πυκνότερη σκιά,
βλέπω λοιπόν
πεντακάθαρα στο βάθος
των αξιολάτρευτων ματιών της
το χρόνο, τον ίδιο πάντα:
ένα χρόνο μακρινό, γιορταστικό,
μεγάλο σαν το κενό,
χωρίς υποδιαιρέσεις
σε λεπτά και δευτερόλεπτα
– έναν ακίνητο χρόνο που δεν έχει ώρα,
κι όμως είναι ανάλαφρος σαν στεναγμός
και φευγαλέος σαν ένα βλέμμα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τα πάντα για τα μάτια της γάτας
Κι αν κάποιος
ενοχλητικός άνθρωπος
ερχόταν να με ταράξει
την ώρα που το βλέμμα μου
ήταν προσηλωμένο
στο χαριτωμένο αυτό ρολόι,
αν κάποια
ανυπόμονη ψυχή
με ρωτούσε:
”Μα τι ψάχνεις
μες στα μάτια αυτού
του πλάσματος;
Μήπως το χρόνο,
σπάταλε και αργόσχολε θνητέ;”
Θα του απαντούσα χωρίς δισταγμό:
”Ναι, το χρόνο!
Την αιωνιότητα!”
