… από το βιβλιο Ζώα με Μεταφυσικές Ικανότητες – απόδοση: Κατερίνα Μπούγια
Σε καιρό πολέμου, διάφορα είδη ζώων, χρησιμοποιήθηκαν για να προβλέπουν πότε θα ακουγόταν η σειρήνα ή πότε θα γινόταν ένας εθνικός βομβαρδισμός. Μια από τις πιο συγκινητικές ιστορίες αφορά μια αδέσποτη γάτα την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Πρόκειται για μια γκρίζα γάτα που ζούσε στην παλιά μεσαιωνική γερμανική πόλη του Μαδεμβούργου. Αυτό το όμορφο μέρος, που βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Έλβα, ήταν από τις πόλεις που βομβαρδίστηκαν περισσότερο κατά την διάρκεια του πολέμου. Καταστράφηκε ακόμα και ο όμορφος, παλιός καθεδρικός ναός που βρισκόταν εκεί.
Η γάτα που το όνομα της δεν έγινε ποτέ γνωστό (δες προτάσεις για ωραία αρσενικά ονόματα γάτων), ζούσε αδέσποτη στην πόλη, και προφανώς ήταν ένα από τα πολλά αδέσποτα λόγω των βομβαρδισμώv των Συμμάχων. Τη γάτα τη φρόvτιζε ένας μεσήλικας Γερμανός, ο οποίος, όποτε την έβλεπε κοντά στο εργαστήριό του, τη χάιδευε.
ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙ ΣΤΟΝ 2ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ
Οι γάτες της πολιορκείας του Λένινγκραντ
Σε ετούτο το σημείο ας κάνουμε μια παρένθεση και ας θυμηθούμε πως ένα ορφανό γατάκι, η περίφημη Miss Hap ζέστανε την καρδιά ενός πεζοναύτη στον πόλεμο της Βόρειας Κορέας το 1952! Κάντε κλικ στην αϊκόνικ φωτογραφία για να μάθετε την απίθανη ιστορία:
… ας συνεχίσουμε όμως την ιστορία μας: Έτσι, αφού ντύθηκε γρήyορα, ο άνδρας βγήκε από το σπίτι και ακολούθησε τη γάτα στο δρόμο. Καθώς προχωρούσαν, η γάτα συνέχεια κοιτούσε πίσω, σαv vα ήθελε να σιγουρευτεί ότι ο άνδρας την ακολουθούσε. Τελικά, ύστερα από περίπου έvα χιλιόμετρο απόσταση, η γάτα σταμάτησε και ο
άνδρας κοίταξε τριγύρω, ακόμα προβληματισμέvος. Για τι πράγμα έπρεπε να ψάξει;
ΜΑΛΛΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ: Απίθανες ιστορίες γατίσιας αφοσίωσης
Τότε ακριβώς, άκουσαν το yvωστό θόρυβο από τα βομβαρδιστικά Λάνκαστερ της RAF πάνω από το κεφάλι τους, που ξεκινούσαν άλλη μια από τις αιφνιδιαστικές και θανατηφόρες επιδρομές τους. Καθώς παρακολουθούσε με φρίκη, είδε τα βρετανικά αεροπλάνα να ρίχνουν τις πρώτες βόμβες. Κατέστρεψαν μια σειρά από σπίτια, μέσα στα οποία βρισκόταν και το σπίτι του από το οποίο είχε μόλις φύγει μαzί με τη γάτα. Η αδέσποτη γάτα είχε συγκινηθεί από τη φιλία και τη φροντίδα που της είχε δείξει ο άνδρας, γι’ αυτό του το αvταπέδωσε σώζοvτας του τη ζωή.
SUPER SOS
To βιβλίο του Τσίτσου “Τσίτσος, η γάτα που μιλούσε πολύ” κυκλοφόρησε και η 1η Έκδοση κοντεύει να εξαντληθεί
Ενισχύστε τον Τσίτσο και τις 150 Τσιτσόγατες παραγγέλνοντάς το από ΕΔΩ
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΣΙΤΣΟΥ:
Σε αυτό το σημείο επιτρέψτε μου να προσθέσω και εγώ κάποια πράγματα! Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στις αξιοσημείωτες αισθήσεις της γάτας! Ειδικά η ακοή και η όσφρησή της είναι 10 και 14 φορές πιο οξεία από του ανθρώπου! Αυτές οι εξαιρετικές ικανότητες της γάτας θα μπορούσαν τούλαχιστον ως ένα βαθμό να εξηγήσουν πως αυτή εδώ η γατούλα μπορούσε να αντιληφθεί ότι κάτι κακό πλησίαζε και να τραβήξει τον αγαπημένος της χούμαν μακριά! Όχι ότι εχει βέβαια ιδιαίτερη σημασία να βρούμε εξηγήσεις! Το γεγονός της αξιοσημείωτης συμπόνοιας της για τον άνθρωπό αυτόν είναι αδιαμφισβήτητο!
Με παρόμοιο τρόπο εξηγείται και η ικανότητα της γάτας να ‘προβλέπει’ σεισμούς (βρείτε το σχετικό μου άρθρο ΕΔΩ) αλλά και να εντοπίζει μια ασθένεια στον αγαπημένο της χούμαν! Βρείτε περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί:
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ:
Μπορούν οι γάτες να καταλάβουν πότε ένας άνθρωπος είναι άρρωστος;
Το δεύτερο σημείο στο οποίο θα ήθελα να πω ότι στα μάτια μου απλώς και μόνο η παρουσία της γάτας μοιάζει σαν αντιπολεμικό μήνυμα! Πρόσφατα, με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, μάζεψα κάποιες φωτογραφίες με γάτες εβρισκόμενες στο μάτι του κυκλώνα, στο μέτωπο!
Ε και μόνο η παρουσία τους νομίζω ότι θυμίζει σε όλους πόσο σκληρό και απάνθρωπο πράγμα είναι να πολεμούν άνθρωποι άλλους ανθρώπους για χάρη γραμμών στο χάρτη!
Δείτε τις απίστευτες φωτογραφίες των γατών του Ουκρανικού Μετώπου ακριβώς ΕΔΩ.
Μια ακόμη θαυμαστή ιστορία γάτας από τον πόλεμο
Nessuno Importante
Αληθινή ιστορία την περίοδο του 40. Η γιαγιά μου είχε πάντα γάτες στην αυλή, αλλά μόνο μια έμενε μαζί τους μεσα στο σπίτι, η συγκεκριμένη γατούλα γένος θυληκού μια ημέρα πήγε και έκλεψε από το μαγειρείο των Γερμανών (που ήταν πολύ κοντά στο σπίτι μας στην Έδεσσα) ένα κομμάτι κρέας, το οποίο παρέδωσε στην γιαγιά για μαγείρεμα.
Αυτό το έκανε και άλλες φορές με τρόφιμα, έως ότου οι Γερμανοί την έπιασαν και την κρέμασαν από την ουρά. Η μητέρα μου μου αφηγήθηκε πως η γάτα δεν δίστασε και έκοψε με τα δόντια την ουρά της και ξαναγύρισε κυρία στο σπίτι. Η ιστορία λέει πως έζησε αρκετά χρόνια μετά και από την απελευθέρωση και ξαπλάριζε με την μάνα στο τζάκι, τετράπαχη!
Και μια.. μαύρη ερώτηση για να κλείσουμε ετούτο εδώ το άρθρο: Εσείς έχετε σκεφτεί πως θα αντιδρούσατε σε σχέση με τα κατοικίδιά σας αν ο πόλεμος σας χτυπούσε την πόρτα; Θα τα παίρνατε και θα φεύγατε; Θα κάνατε κάτι άλλο; Περίμένω τα σχόλιά σας
14 Απαντήσεις
Τέλειο άρθρο τσιτσο μου….μπράβο σου
μερσιιιι <3
Υπέροχο άρθρο. Φυσικά θα τα έπαιρνα μαζί μου. Όπως η πρώτη μου σκέψη στον σεισμό του 99 ήταν το σκυλί μου και ο γάτος μου. Χώθηκα και με τα δυο κάτω από το τραπέζι. Φεύγοντας από το σπίτι γιατί έψαχνα τη μητέρα μου κι τον άνδρα μου, ο οποίος είχε κλειστεί σε ασανσέρ σε άλλη πολυκατοικία και με ειδοποίησε με κάποιον που ευτυχώς τον άκουσε να φωνάζει, και την μητέρα μου η οποία άρπαξε το δικό της σκυλί και πήγε αλλού, είχα το κλουβί με την γάτα και το σκύλο μου στην αλυσίδα, ο οποίος γάβγιζε σαν τρελός. Εκείνη την ώρα έκανε ένα μετασεισμό και έπεσε ένας τοίχος σε ένα άδειο σπίτι. Εκεί στεκόταν μια γειτόνισσά μου, η οποία μόλις μας είδε ήρθε κοντά μας, και έτσι γλίτωσε σοβαρό τραυματισμό. Μετά από αυτό το σκυλί σώπασε, αλλά ήταν φοβερά ανήσυχο. Ξέρουν αυτά. Το πιστεύω.
Ο γιος μου μια ημέρα πριν φύγει από την ζωή μας είπε τα εξησ όταν άρχισε να βήχει και να φτύνει αίμα το σκυλάκι του πήδησε στο κρεβάτι του τον κοιτούσε και τρεχαν δάκρυα από τα μάτια του σκυλιού ο γιος μου το χάιδεψε λέγοντας it’s okay kokko είναι εντάξει κόκκο το όνομα του σκυλιού το σκυλάκι είχε διαισθανθεί το θάνατο του αφεντικού του του γιου μου ( Μας τα διηγήθηκε μέσα στο νοσοκομείο την τελευταία ημέρα της ζωής του μας το έλεγε και από τα μάτια του παιδιου μου τρεχαν δάκρυα που να φανταστούμε την συνέπεια )
Με τις φωτιες στην Βόρεια Εύβοια φετος το καλοκαιρι ειχα ετοιμο σακίδιό πλατης με τρωφες για τις γατες και τον σκυλακο μου και νερο.
Ειχα προβαρει που θα τις στριμώχνα για να μπορεσω να τις εχω ολες μαζι μου πανω στο ηλεκτρικο ποδηλατο.
Ειχα και πλαν Β. Μια σκαφη στο πηγαδι και πήδημα μεσα αν δεν προλαβαιναμε κατι αλλο
Και ο Θεος βοηθος
Εννοείται θα τα περνάμε μαζί ….έχουμε 7 γάτες ….και επειδή τα σώσαμε απο αδέσποτα όλα… ευχαρίστως θα τα ξανασωναμε
Εννοείται … έχουμε πάντα έτοιμα τα σακίδια τους και τα δικά μας προς φυγή στο in case, ακόμη κ για επιβίωση 72 ωρών !!
ΤΑ ΖΩΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ Σ’ΑΥΤΑ . Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΣΚΟΤΩΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΓΡΑΜΜΕΣ ΣΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ,ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΧΟΡΤΑΙΝΟΥΝ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΛΟΥΝ ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ. ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΤΡΩΝΕ ΜΕ ΧΡΥΣΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ.
Τον Ιούλιο του 2019 με το σεισμό που έκανε μεγάλες ζημιές στην περιοχή του Χαιδαρίου ο γάτος μου ο Μπουφόν αρχικά σήκωσε τη ράχη του φούντωσε την ουρά του σαν να έβλεπε σκύλο μπροστά του , μετά του έβαλα το σαμαράκι του κ το λουράκι κ κατεβήκαμε κ δεν διαμαρτυρήθηκε καθόλου . Φυσικά στην περίπτωση του πολέμου έχουμε σάκο δικό του , χαπάκια ηρεμιστικά , κ τροφή στο ντουλάπι της «καβάτζας» κ δρόμο για τη σωτηρία μας .
Ναι εχουν φοβερή διαίσθηση τα ζώα! Σε περίπτωση οποιασδήποτε καταστροφής φυσικά θα έπαιρνα μαζί μου τα τρια σκυλιά μας και τις δύο γάτες μας!!!Ναι αλλά οι Ουκρανοί τα δέχονται στα Λεωφορεία και στα καταφύγια!Εδω στη χώρα μας ούτε να το σκεφτούμε να τα πάρουμε σε μέσο μαζικής μεταφοράς μόνο με το δικό μας αμάξι! Άλλοι άνθρωποι αλλοι νόμοι!!! Δυστυχώς!!!!
δεν θα αφηνα τη γατα μου ποτε και κανεναν λογο !!
Πρώτα κ παντα τα τετραποδακια μου.
Έχω να πάω 11 χρόνια διακοπές για να μην αφήσω τις τρεις γατούλες μου και τα δύο σκυλάκια μόνα τους!Ρισκαρω και τη ζωή μου για αυτά!Στην περίπτωση πολέμου αν δεν μπορούσα να τα πάρω μαζί μου θα εμένα μαζί τους για να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες δυσκολίες μαζί!!!
Φυσικά. Είναι ψυχούλες κααια πιο αγνές από τους ανθρώπους….