Ποιος θα κρατήσει τη γάτα όταν χωρίσει ένα ζευγάρι;

…γράφει η Νίκη Τηλιάκου

…κάπως έτσι ξεκίνησε η υπόθεση και έλαβε τελικά διαστάσεις που κανείς δεν περίμενε. Στα γενέθλια του άντρα, η σύντροφος τού χάρισε το γατάκι που πάντα ήθελε! Το γατάκι μεγάλωσε και έζησε μαζί τους για 10 μήνες περίπου μέχρι που αποφάσισαν να χωρίσουν. Τότε συμφώνησαν η γυναίκα να παίρνει τη γάτα λίγες ώρες κάθε μέρα να περνά χρόνο μαζί της. Ωστόσο, εκείνη δεν τήρησε τη συμφωνία.

Λίγες μέρες μετά, αφού πήρε τη γάτα όπως συνήθως έπραττε, την πήγε κρυφά στον κτηνίατρο, τοποθέτησε αυθαίρετα microchip στο όνομά της και δεν την επέστρεψε ποτέ στον ιδιοκτήτη του.

Ο άντρας -εις μάτην- ζητούσε τη γάτα του εξωδικαστικά, μέχρι που κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα. Το δικαστήριο με την υπ’ αρ. 43/2020 Ειρ. Σάμου όρισε ότι «αναγνωρίζει τον αιτούντα προσωρινό νομέα της γάτας και υποχρεώνει να του αποδώσουν τη νομή της… καταδικάζει δε την πρώτη των καθ’ ων να προσέλθει από κοινού με τον αιτούντα στον κτηνίατρο για να αφαιρεθούν τα στοιχεία της από το microchip και να τοποθετηθούν τα στοιχεία του αιτούντα».

Γιατί οι γάτες κοιμούνται πάνω μας

Η γυναίκα δε συμμορφώθηκε με τη δικαστική απόφαση, κατέθεσε αίτηση αναστολής και έφεση και ο αποχωρισμός του άντρα από τη γάτα του συνεχίστηκε. Την οριστική λύση έδωσε το δικαστήριο που έκρινε σε δεύτερο βαθμό, απόφαση 36/2021 Μονομελές Πρωτοδικείο Σάμου.

Απέρριψε την έφεση και έκρινε ότι «η καθ’ ου απέβαλε τον αιτούντα παράνομα από τη νομή της επίδικης γάτας, με αντιποίηση της νομής υπέρ της με συνέπεια τη προσπόριση σε αυτήν πλήρους και διαρκούς εξουσίας επ’ αυτής με πλήρη αποστέρηση της φυσικής εξουσίας του ιδιοκτήτη του. Το ανακριβές του πιστοποιητικού microchip που προσκόμισε η καθ’ ου αποδείχθηκε από το γεγονός ότι η καταχώριση δεν έλαβε χώρα σύννομα ούτε κατά το χρόνο απόκτησης του ζώου αλλά μετά την αποβολή του ιδιοκτήτη του από αυτό».

Τέλος καλό για τον ιδιοκτήτη και κηδεμόνα της γάτας, με την εκτέλεση της απόφασης του Πρωτοδικείου, όταν κατάφερε και πήρε στην αγκαλιά του ξανά τη γάτα του μετά από 12 μήνες αποχωρισμού και ταλαιπωρίας.

Η γάτα αδιαμφισβήτητα ήταν του άντρα, ωστόσο και η γυναίκα δέθηκε σε έναν βαθμό συναισθηματικά μαζί του. Πώς είναι -αλήθεια- να ζεις με ένα ζώο καθημερινά και μία ωραία πρωία να σου το παίρνουν ξαφνικά; Πώς είναι για τον κηδεμόνα και πώς είναι για τη γάτα…(;) Την απάντηση δίνει η αφοπλιστική στιγμή της -μετά από έναν χρόνο- επανένωσης της γάτας με τον κηδεμόνα της. Με πόση χαρά βλέπει η γάτα τον ιδιοκτήτη της ξανά και σπεύδει με λαχτάρα στην αγκαλιά του!

Αυτό ήταν, χωρίζουμε! Τώρα ποιος από τους δυο μας θα κρατήσει τη γάτα; Μήπως τελικά θα πρέπει να «ρωτήσουμε» και τη γάτα;!

ΣΗΜ. ΝΙΚΗΣ: Να σημειώσουμε ότι είναι πολύ ψυχοφθόρο και για τους δύο που αποχωρίζονται τελικά το ζώο, αλλά και για το ζώο το ίδιο, που έχει μάθει να ζει σε μία οικογένεια και αποξενώνεται από κάποιο μέλος της. Επίσης δεν υπήρχε νομολογία για τέτοιες υποθέσεις, δηλαδή δεν υπήρχαν δικαστικές αποφάσεις για κηδεμονία ζώου μετά από χωρισμό, για αυτό γίνεται η δημοσίευση για ενημέρωση πάνω στη καινούργια νομολογία.
ΣΗΜ. ΤΣΙΤΣΟΥ: Το περιστατικό αφορά σκύλο, αλλά πάνω-κάτω ακριβώς τα ίδια ισχύουν και για τη γάτα και γενικώς για τα ζώα συντροφιάς… θεώρησα ενδιαφέρον να σας κατατοπίσω λίγο γι’ αυτό το αρκετά μεγάλο θέμα, τονίζοντας πάντα ότι νομίζω ότι καμία λύση που βασίζεται στη σύγκρουση δε θα είναι «για το καλό» των εμπλεκόμενων! Εσείς έχετε βρεθεί σε μια τέτοια κατάσταση; Αν θέλετε, διηγηθείτε μου την εμπειρία σας σε σχόλιο.

6 Απαντήσεις

  1. Βρίσκομαι τώρα σε κατάσταση διαζυγίου. Με τον άνδρα μου είμαστε μαζί 9 χρόνια. Τη γάτα την είχα εγώ ένα χρόνο ήδη πριν γνωριστούμε μα τόσα χρόνια μαζί δέθηκε και εκείνος τρομερά μαζί του μα και εκείνη. Το θέμα είναι πολύ λεπτό γιατί ενώ δεν υπήρξε διαφωνία ότι εγώ θα την κρατήσω εγώ έπρεπε να φύγω από το σπίτι και ως γνωστόν η γάτα δυσκολεύτηκε πολύ με αυτή την αλλαγή συν ότι αποχωρίστηκε τον άλλο κηδεμόνα της. Προς το παρών την έχω επιστρέψει στο σπίτι μαζί με τον άνδρα μου και τη νιώθω ήρεμη και χαρούμενη… Αλλά πονάω πολύ και το νιώθω σαν δίκοπο μαχαίρι… Μου λείπει πολύ.

  2. Την γάτα μου την βρήκαμε οι δύο μας όταν βγάλαμε βόλτα τον σκύλο μου.
    Ένα κατασπρο πλάσμα που νιαουριζε τόσο δυνατά κ έτρεξε κοντά μας. Το σκυλί μου άρχισε να το μυρίζει κ εκείνη τρίβοταν πάνω του. “Την κρατάμε?” με ρωτησε κ εγώ κουνησα αδιάφορα τους ώμους μου. Το σκυλί μου κουνουσε δεκτικά την ουρά κ έτσι κάπως μπήκε η Κουραμπιεδουλα στην ζωή μας. Τότε ήταν 2 μηνών περίπου. Σήμερα είναι 3 χρόνων. Ο σύντροφος μου κ εγώ χωρίσαμε, πριν ένα χρόνο. Ζήτησε να την πάρει μαζί του , κ ενώ με πόνεσε αυτή η απόφαση ήξερα ότι την λάτρευε. Όχι μόνο εκείνος όμως, αλλά κ το σκυλάκι μου κ εγώ είχαμε δεθεί πολύ. Μόλις έφυγαν από το σπίτι, το σκυλί έπεσε σε κατάθλιψη. Πήγαινε κ κοιμόταν στο κρεβάτι της κ σε κάτι κουκλάκια που έπαιζαν οι δύο τους. Εγώ ένοιωθα χαλιά κ από τον πόνο του χωρισμού με τον σύντροφο μου αλλά κ που έμοιαζε άδειο το σπίτι χωρίς την Κουραμπιεδουλα. Λιγότερο από μια βδομάδα μετά με πήρε τηλέφωνο ότι η Κουραμπιεδουλα κλαίει κ ξύνει την πόρτα. Μου παραδέχτηκε ότι πήρε ένα κουβερτακι του σκύλου μαζί του κ η μικρή κοιμάται εκεί κ δεν τρώει. Μου την έφερε πίσω. Η μικρούλα μπήκε κ άρχισε να γρατζουνάει τα έπιπλα κ η χαρά τους (σκυλου/γατας) ήταν έκδηλη. Ο σύντροφος μου συντρίμμια κ τον λυπήθηκα πολύ. Ήξερα όμως ότι εδώ ήταν το σπίτι του Κουραμπιε..Κ όταν την φέραμε στην ζωή μας δώσαμε όρκο σιωπηλό ότι θα κάνουμε τα πάντα για να είναι ευτυχισμένη. Ξέρω πως δεν είναι εύκολο να αφήνεις κάτι που αγαπάς. Αλλά όταν αναγνωρίζεις ότι η ευτυχία του είναι ανώτερη από το δικό σου πόνο το αποδέχεσαι κ συνεχίζεις.. Ελπίζω να έρθει ένα νέο υπέροχο πλάσμα στην ζωή του, κ να του χαρίσει μια υπέροχη ζωή γιατί ήταν υπέροχος κηδεμόνας με τα “κοριτσια” του.

  3. Έχω κρατήσει σκύλο μετά από χωρισμό με τη συγκατάθεση του και με υπογεγραμμένη υπεύθυνη δήλωση του πρώην για τη μεταβίβαση του ζώου στο όνομα μου. Την υιοθετησαμε όσο ήμασταν μαζί, αλλά εγώ είχα ήδη δύο σκυλιά στο όνομα μου, και εν μέσω νομοθεσίας περί φόρου πολυτελείας για κατοικίδια, είπα να μη βάλω και άλλο ζώο στο όνομα μου. Ο πρωην δεν είχε ιδέα από ζώα, ήταν το πρώτο του σκυλί, δεν το ήθελε μέσα στο σπίτι, μαλωναμε συχνά για τις ζημιές της και για το χρόνο που χρειαζόταν να προσαρμοστεί σαν πρώην αδέσποτο. Να σημειωθεί ότι λόγω λεισμανιας, χρειάζεται αγωγή όλο το χρόνο και εξετάσεις τουλ 2 φορές το χρόνο, που το θεωρούσε περιττό… Οταν τελικά την πήρα και τελειώσαμε, το σκυλί μελαγχολησε. Ακόμη και τώρα, 5 χρόνια μετά, όταν ακούει κλείδωμα αυτοκινήτου σαν το δικό του, τεντωνει τα αυτιά. Δε με έχει δεχτεί σαν κηδεμόνα ούτε στιγμή, αλλά ανεχόμαστε η μία την άλλη και εξακολουθώ να πιστεύω πως είναι πολύ καλύτερα μαζί μου πάρα αν έμενε μαζί του.
    ΥΓ: 2 μήνες μετά το χωρισμό μας πήρε (μάλλον αγόρασε) κουτάβι της ίδιας φυλής και δε ρώτησε ποτέ πως είναι η Μπελά..

    1. Αν επιτρεπεται να το πω νη σκεφτεσαι αυτα που εγιναν, δωσου στο σκυλουνι σου ανευ ορων και δεν ειστε πια σε φαση “ανοχης”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *