Ένα από τα πιο παράδοξα φαινόμενα που συναντώ συναναστρεφόμενος με τους απανταχού φίλους της γάτας είναι το εξής περίεργο: Σχεδόν όλοι βρίσκουν πανέμορφες σχεδόν όλες τις γάτες!
Ανεξάρτητα αν μια γάτα έχει τα μάτια της ταλαιπωρημένα και πρησμένα από το πύον, ή αν το τρίτο βλέφαρο καταλαμβάνει την μισή επιφάνεια του ματιού, ανεξάρτητα αν η γάτα έχει σακατέψει την ουρά της ή έχει χάσει το ποδαράκι της, ανεξάρτητα αν είναι υπερβολικά παχύσαρκη ή έχει χάσει τα δοντάκια της, ή αν έχει σπάσει το σαγόνι της, οι πιο πολλοί από εσάς αργά ή γρήγορα την ερωτεύεστε! Γιατί συμβαίνει αυτό;
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού είναι το φαινόμενο Σκλαβενίτης (βλέπε φώτο παραπάνω), που υποφέρει από AIDS της γάτας και χρόνια ρινοτραχειίτιδα και τα ματάκια του είναι μονίμως ταλαιπωρημένα, το πρόσωπό του είναι συνέχεια μέσα στις βλέννες και τις πληγές (μια και τσακώνεται με κάθε άγνωστη αρσενική γάτα – δείτε εδώ πως ξεχωρίζουμε το φύλο της γάτας), το σαγόνι του είναι στραβοχυμένο, έχει ένα μόνο δόντι και το χονδρούλικο σώμα του κινείται μονόπαντα. Ε λοιπόν ο Σκλαβενίτης στα σόσιαλ μίντια απολαμβάνει την λατρεία και τα εγκωμιαστικά σχόλια θαυμασμού για την ομορφιά του (!) από όλους τους φίλους της σελίδας ανεξαιρέτως!
ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΦΕΡΕ Η ΚΟΥΒΕΝΔΑ: Ό,τι πρέπει να ξέρετε για το AIDS της γάτας
Έχω συζητήσει με πολλούς από εσάς γι’ αυτό το θέμα και αν και αρχικά η συζήτηση στρέφεται στο ότι κάποια χαρακτηριστικά της γάτας παραμένουν πανέμορφα παρόλη την ταλαιπωρία της, γρήγορα εγκαταλείπουμε αυτό το επιχείρημα, φέρνοντας ως αντιπαράδειγμα αντίστοιχους ανθρώπους (πχ παχύσαρκους ή καραφλούς ή με σωματικές δυσμορφίες) που αδυνατούμε να τους ερωτευτούμε με αντίστοιχη λατρεία – αντιθέτως συχνά εισπράττουν την αδιαφορία μας, ή και την περιφρόνησή μας – μερικές φορές μας είναι δύσκολο ακόμη και να τους αντικρύσουμε.
Πριν όμως σας περιγράψω τη δική μου άποψη περί του θέματος ας δούμε σε βίντεο τον ανθρωπογονέα μου να αναλύει την δική του οπτική περί του θέματος σε ένα άνευ προηγουμενου home-made βίντεο:
Αφού παρακολουθήσατε το βίντεο ας σας περιγράψω και γραπτά τις δύο δικές μου θεωρίες που ίσως εξηγούν αυτό το μυστήριο φαινόμενο του να βρίσκουμε όλες τις γάτες πανέμορφες!
1η Θεωρία: Απλώς έχουμε φάει κόλλημα με τις γάτες
Η πρώτη σοβαρή πιθανότητα που ίσως εξηγεί το γιατί συμβαίνει αυτό είναι η εξής: Όλοι οι εραστές της γάτας έχουν φάει ένα κόλλημα με αυτήν, έχουν αναπτύξει ενα νοητικό μηχανισμό που τους πείθει ότι κάθε γάτα, μέχρι την πιο ταλαιπωρημένη είναι όμορφη.
Με ένα παρόμοιο τρόπο με αυτον που οι οπαδοί του Ολυμπιακού (ή του Παναθηναϊκού), ότι και αν γίνει θα βρουν την ομάδα τους υπέροχη και καλύτερη όλων ακόμη και αν παίζει κλωτσοσκούφι στο γήπεδο-αλάνα του Αστέρα Κωλοπετινίτσας και χάνει 3-0. Ή όπως οι οπαδοί κομμάτων βρίσκουν το κόμμα τους καλύτερο από τα υπόλοιπα, ή οι οπαδοί των Ρόλιν Στόουνς δεν θα παραδεχτούν ποτέ ότι οι Μπητλς είναι καλύτεροι.
Αυτή η θεωρία εν ολίγοις δηλαδή ισχυρίζεται ότι έχουμε απλώς γίνει φανατικοί, τυφλοί οπαδοί της γάτας, όπως κάποιοι ακολουθούν φανατικά μια ιδεολογία (ρατσιστική, ανθρωπιστική κοκ) ή ένα πρόσωπο, ή μια τάση.
2η Θεωρία: Αποδεχόμαστε πλήρως και άνευ όρων τις γάτες
Η δεύτερη εκδοχή είναι η ακόλουθη: Ακόμη και αν αρχικά στη θέα μιας γάτας αντιδράμε κάπως με το νου μας, ακόμη και αν αρχικά αναγνωρίζουμε και αξιολογούμε τα χαρακτηριστικά της (“μα τι άσχημη είναι αυτή η ‘ελιά’ που έχει η Λουκε δίπλα στο στόμα της” ή “μα πόσο χονδρός είναι πια αυτός ο Σκλαβενίτης” ή “Πόσο χάλια είναι το πρόσωπό του με τόσες πληγές”) καθώς η σχέση μας με αυτό το ζώο εξελίσσεται μέσα στη σιωπή (το ζώο δεν μιλάει με λέξεις) συμβαίνει κάτι ΠΟΛΥ μυστηριώδες και ανεξήγητο:
SUPER SOS
To βιβλίο του Τσίτσου “Τσίτσος, η γάτα που μιλούσε πολύ” κυκλοφόρησε και η 1η Έκδοση κοντεύει να εξαντληθεί
Ενισχύστε τον Τσίτσο και τις 150 Τσιτσόγατες παραγγέλνοντάς το από ΕΔΩ
Τα επιμέρους χαρακτηριστικά παύουν να διεγείρουν την διανοητική μας απόκριση, παύουμε να τα αξιολογούμε, παύουμε να τα παρατηρούμε ως ξεχωριστά ερεθίσματα. Έτσι ένα ταλαιπωρημένο προσωπάκι γεμάτο πληγές, παύει να αναγνωρίζεται ως ένα ξεχωριστό, απομονωμένο ερεθισμα που μας προκαλεί αποκρουστικά συναισθήματα. Όμοιως και μια μαδημένη βρώμικη γούνα, ή ένα μάτι γεμάτο πύον.
Αυτό που συμβαίνει, ακόμη και αν δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι είναι… μια μορφή διαλογισμού. Ο νους παύει να αξιολογεί, αναπαύεται ενώ απολαμβάνουμε τη σχέση με το πλάσμα που βρίσκεται δίπλα μας, καθώς το δεχόμαστε όπως ακριβώς είναι.
Και μέσα σε αυτή τη σιωπή, η σχέση μεταμορφώνονται, ο άνθρωπος και η γάτα γίνονται ένα και μια γαλήνη, μια ηρεμία και μια αίσθηση ομορφιάς αναβλύζει!
ΙΣΩΣ ΣΧΕΤΙΚΟ: Η μαγεία των ματιών της γάτας
Τι από τα δύο συμβαίνει;
Και τα δύο μπορεί να συμβαίνουν ανά περιπτώσεις. Πχ όταν κάποιος μπαίνει σε μια λεκτική αντιπαράθεση για τη σημασία της ζωής μιας βασανισμένης γατούλας με κάποιον που αδιαφορεί για τις γάτες, εκεί ξυπνάει μέσα μας το λεκτικό ντελίριο του οπαδού της γάτας και εκεί τα συναισθήματα είναι έντονα και ορμητικά.
Όμως στην σιωπηλή επαφή μας με την γατούλα μας (είτε είναι ‘όμορφη’ είτε ‘άσχημη’ είτε ταλαιπωρημένη, είτε ακρωτηριασμένή ή οτιδήποτε άλλο) ο νους αναπαύεται στην κλίνη του και διακριτικά, σιγά σιγά, αναδύεται αυτή η ανεκτίμητη αίσθηση γαλήνης και ηρεμίας μαζί με ένα άρωμα ομορφιάς, της ομορφιάς αυτού που είναι! Πάω στοίχημα ότι σχεδόν όλοι σας έχετε νιώσει αυτή την διακριτική ομορφιά της απόλυτης γαλήνης που σας προσφέρει η σχέση σας με τη γάτα σας κάποιες πολύτιμες στιγμές.
Δεν οφείλεται στη γάτα, δεν οφείλεται σε εμάς. Οφείλεται στην ομορφιά “αυτού που είναι”, ό,τι και αν είναι αυτό.
Μία Απάντηση
Υπέροχο άρθρο. Τα λέει ΟΛΑ!!!