Η ζωή και ο θάνατος της Πάτυ

… γράφει η Ευγενία Κωνσταντινίδου

Θα ήθελα να σας πω δυο λόγια για την Πάτυ μου, το δικό μου κοριτσάκι, να το γνωρίσετε έστω κ λίγο ..

Πριν περίπου 3 χρόνια εμφανίστηκες στην γειτονιά μας..! Εσύ και η Φιόνα! Μέχρι τότε είχα μόνο αγοράκια κάτω.. Η Φιόνα πιο χαδιαρα απ’ τις πρώτες μέρες, με κέρδισε.. Εσύ πολύ πιο απόμακρη, και αρκετά φοβισμένη.. Παράξενο γατάκι απ’ την αρχή .. διαφορετικό! Ζευγαρωσες, και δεν πήρα χαμπάρι! Σε αντίθεση με την Φιόνα, που οι γαμπροί κάνανε ουρά στο σπίτι από κάτω! Πήγαμε για στείρωση και εκείνη η μέρα ήταν μια κόλαση..

Ένα χαρούμενο κ χαδιαρικο γατάκι, που απ’ την ώρα που ξύπνησε απ’ την νάρκωση, ούρλιαζε!!!
Όσοι σε άκουσαν,νόμιζαν ότι κάτι κακό σου συνεβη.. Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ απ’ την στεναχώρια μου που σ άκουγα, αλλά κ γ να μην σου συμβεί κάτι, γιατί φοβήθηκα… Η επόμενη μέρα ήταν διαφορετική! Ξανάρχισες τα πατουσακια..τα τριψιματα κ τα σκέρτσα! Περάσαμε σχεδόν 2 μήνες στο σπίτι μέχρι να κλείσουν τελείως τα ράμματα σου! Ακόμη και όταν σ’ άφησα κάτω, εσύ μόλις μ έβλεπες να μπαίνω σπίτι, έτρεχες ν ανέβεις τις σκάλες, κ στρωνοσουν στον καναπέ!


Περνούσε ο καιρός κ γινοσουν απόμακρη με τ αλλά γατακια, δεν ήθελες πολλά πολλά! Ήθελες την ησυχία σου! Σου έχανα όλη μέρα, αλλά ποτέ δεν έφυγες από εδώ κάτω! Κρυβοσουν, αλλά πάντα εδώ κοντά στο σπίτι…Δεν πέρασες ποτέ τους δρόμους να φύγεις,έστω από περιέργεια! Ποτέ!

Κάποια στιγμή είδα μια πληγουλα στην μυτούλα σου…δεν έδωσα σημασία, αλλά όταν είδα ότι δεν έφευγε, κάναμε θεραπεία να μην μολυνθεί.. Δεν υπήρχε ούτε μια στο εκατομμύριο η σκέψη στο μυαλό μου ότι μπορεί να είναι κάτι κακό…Περνούσε ο καιρός, και η πληγή δεν έφευγε και σιγά σιγά μεγάλωνε.. Το να σε πάω στον κτηνίατρο… άθλος! Ουρλιαζες στο κλουβί..Κάναμε ξανά θεραπεία,αλλά τίποτα…Οπότε αποφασίσαμε για βιοψία να δούμε τι ήταν αυτό τελικά …

Τα αποτελέσματα ήταν άσχημα…Καρκίνωμα του πλακωδους επιθηλίου…Όπου και να ρωτούσα δεν άκουγα τίποτα θετικό.. Η λύση…η ευθανασία…Δεν ήθελα να το πιστέψω, και έλπιζα σε ένα θαύμα…

Έγινες ακόμη πιο αγχώδες..όχι ότι δεν ήσουν ..Εδώ δεν σε έπιασε η νάρκωση.. Κρυβοσουν όλη μέρα, και έβγαινες μόνο να φας.. Δεν ήθελες να σε πλησιάζει κανένα γατάκι! Προσπάθησα να σε κρατήσω σπίτι, αλλά αγχωνοσουν.. Έτσι έφτιαξα σπιτάκι μόνο για σένα! Άρχισες να δυσκολεύεσαι στην αναπνοή σου…να μην καθαρίζεις την γούνα σου..κ να ματώνεις… Έτσι σ’ ανέβαζα σπίτι κάθε μέρα, σε καθάριζα..σε χτενιζα.. κ γινοσουν και πάλι η πριγκίπισσουλα μου!

Τρεις μέρες ελλειψα, γιατί ήμουν στο νοσοκομείο και σε βρήκα πολύ χάλια.. Τρέχαμε συνέχεια στον κτηνίατρο και πάλι.. Ώσπουγια να μην σε ταλαιπωρω, γιατί εκλαιγες στο κλουβακι και ματωνες, και επειδή επρεπε αυτό να γίνεται κάθε τρεις μέρες, αποφάσισα να σου τις κάνω εγω…κ παρόλο που μου είναι δύσκολο να κάνω ένεση, έπαιρνα μια βαθιά ανάσα, και στην έκανα..

Πάρτο απόφαση μου έλεγαν… καντην ευθανασία.. Αφού τρώει τους έλεγα…πως να το κάνω!!! Τρώει με τέτοια ορεξη…που δεν μου πάει η καρδιά.αρόλο που δυσκολευοσουν ψυχούλα μου, έτρωγες τόσο πολύ..! Μόνο αν έφευγα από δίπλα σου σταματουσες, κρυβοσουν..και μόλις ξαναρχομουν συνεχιζες!  Έριχνες κλεφτες ματιές να δεις εάν ήμουν δίπλα, έριχνες μια γύρα να τριφτεις στα πόδια μου κ στα χέρια μου..και συνεχιζες…

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ: Αποχαιρετισμός στον Καρδίτο

Οι τρεις τελευταίες μέρες ήταν βάσανο . Βάσανο για σένα…βάσανο και για μένα να σε βλέπω έτσι… Και εκεί που έλεγα πως θα έχω τύψεις εάν σου κάνω ευθανασια, πλέον έριχνα ευθύνες σε μένα που σε άφησα να φτάσεις σ’ αυτό το σημείο.. Δεν το περίμενα όμως ψυχούλα μου.. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα σε δω ποτέ έτσι .. Συγνώμη που σε άφησα να το περάσεις όλο αυτό .. Δεν το περίμενα όμως… Προσπαθούσα να σε καθαρίσω και τα κατάφερνα μετά από ώρες και
σε λίγα λεπτά ησουν πάλι χάλια.. 

Πριγκίπισσουλα μου όμορφη. Η θέληση μου να ζήσεις, πλέον μου φαινόταν εγωιστική! Έτσι πήρα την απόφαση! Σ έψαχνα 3 ώρες… Φοβήθηκα ότι έγινε κάτι κακό, και δεν θα μπορούσα να σε ξαναδώ.. Τελικά εμφανίστηκες αργά το βράδυ…Η εικόνα σου… πόνος.. Δεν ήθελες για πρώτη φορά να μπεις στην είσοδο.. Δεν πλησιασες καν το φαγητό σου…Γκρινιαζες για την κατάσταση σου.. Έτσι ξεκινήσαμε για τον δρόμο χωρίς επιστροφή..

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ: H Ζωή και ο Θάνατος της Νέλι

Αγάπη μου όμορφη ..Λουλούδι μου μικρό… Πριγκίπισσουλα μου γλυκια…Μου έμαθες πάρα πολλά… Παρα πολλά .. Σε ευχαριστώ για ότι ζήσαμε μαζί .. Σε αγαπάω και μου λείπεις υπερβολικά… Πλέον θα κοιμάσαι χωρίς να υποφέρεις…Θα παίζεις και θα είσαι χαρούμενη.. Θα δεις κ όλα μας τα φιλαράκια..Την Φιόνα ..τον Μάρκο..Τον Μπόλεκ..τον Αστέρη..τον Φρίξο…Κ αιποιος ξέρει.. μπορεί να ξαναβρεθούμε… Εύχομαι να ξαναβρεθούμε… Πάτυ μου γλυκιά…

Καλο σου ταξίδι .. Σε αγαπώ πολύ…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *