… γράφει ο.. Πατέρας (aka Χόρχε Κάπα)
Από όλες τις γάτες της Κωνσταντινούπολης, η πιο διάσημη – πιο διάσημη και από την Γκλι, την γατούλα της Αγίας Σοφίας – είναι η Τόμπιλι, μια τσαπερδόνα αδεσποτούλα γάτα του δρόμου στη συνοικία Kadikoy, γνωστή για την φιλική διάθεση και την χαρακτηριστική άνεσή της με τους χούμανς! Το όνομά της σημαίνει περίπου “μπαμπάτσικη γατουλα” (παρέμβαση Τσίτσου: Καλέ αυτή ήταν θεόχονδρη)!
Μια ωραία πρωία η Τόμπιλι, αυτή η εκπάγλου καλλονής τάμπι, γυρνούσε από την βόλτα της στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, αποκαμωμένη πραγματικα (παρέμβαση. Τσίτσου: ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ, ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΤΡΩΕΙ ΤΥΡΙ;;) και όντας στα όρια της κατάρρευσης βρίσκει ένα πεζοδρόμιο, για να απλώσει την εξουθενωμένη αρίδα της!
Κάθεται εκεί, ξαποσταίνει και αναλογίζεται μερικά καίρια φιλοσοφικά θέματα που απασχολούν κάθε γάτα που σέβεται τον εαυτό της, όπως αν η ουρά που κυνηγάει ενίοτε είναι η δική της ή κάποια ξένη ουρά που την έχει πάρει στο κατόπιν από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Και πάνω στη απόλυτη μεσημεριανή ραστώνη, εκεί που οι πατούσες της Τόμπιλι χύνουν τόνους ιδρώτα – μια και δεν μπορεί να ιδρώσει από πουθενά αλλού -, ένας τουρίστας, γοητευμένος από τα σπάνια κάλη της μπαμπάτσας Τόμπιλι βγάζει την κάμερα τού και την φωτογραφίζει.
Η Τόμπιλι, ποζάρει σαν πραγματική σταρ του σινέμα, εξακολουθεί να νιώθει απελπιστικα άνετα και αυτό βγαίνει προς τα έξω (παρ.Τσίτσου: ΜΑ ΚΑΛΑ ΠΟΙΑ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ), στην θέση ξεκούρασης που έχει λάβει. Και κάπως έτσι προέκυψε μια πραγματικά ιστορική φωτογραφία, με αντίστοιχο ειδικό βάρος για τις γάτες με εκείνη τη φώτο που απαθανάτιζε τους Αμερικάνους να υψώνουν την αστερόεσσα (παρ. Τσίτσου: MH ΧΕΣΩ) στην Ιβοτζίμα!
Τα υπόλοιπα είναι περιπου γνωστά. Η φωτογραφία της έκανε τον γύρο του κόσμου συνοψίζοντας μέσα σε λίγα πίξελς όλη την μαγεία της γάτας. Γαλήνια, ευδαιμονική, ράθυμη, τεμπέλα, ένας αληθινός ειδήμονας της άνεσης (παρ. Τσίτσου: ΜΗΠΩΣ ΤΑ ΠΑΡΑΛΕΣ ΛΙΓΑΚΙ;)! Αααα Τσίτσο σταμάτα να πετάγεσαι, αυτή είναι η δική μου στήλη!
SUPER SOS
To βιβλίο του Τσίτσου “Τσίτσος, η γάτα που μιλούσε πολύ” κυκλοφόρησε και η 1η Έκδοση κοντεύει να εξαντληθεί
Ενισχύστε τον Τσίτσο και τις 150 Τσιτσόγατες παραγγέλνοντάς το από ΕΔΩ
Ποια είναι η συνέχεια της ιστορίας; Η γάτα έγινε καλτ συμβολο της συνοικίας Kadikoy αλλά δυστυχώς τον Αύγουστο του 2016, αρρώστησε και .. πέθανε! Τότε έγινε μια τρομερη κινητοποιηση από τους κατοίκους της περιοχής και μαζεύτηκαν 17000 (!!) υπογραφές να γίνει ένα μνημείο προς τιμή της. Έτσι και έγινε. Το έργο ανέλαβε ο πρεστίτζιους γλύπτης (και όχι γλείπτης) Σεβάλ Σαχίν ο οποίος προσπάθησε να αποτυπώσει τη μαγεία εκείνης της διάσημης φωτογραφίας. Και έτσι φτιάχτηκε ένα μπρούτζινο άγαλμα που τοποθετήθηκε στο σημείο της φωτογραφίας και έγινε ένα μεγάλο χάπενιν για να γιορτάσουν την τοποθέτηση του αγάλματος.
Κάποιοι από την άλλη είπαν “τι βλακεια άγαλμα ειν’ αυτό, δεν βλέπεται ρε παιδί μου, δεν θυμίζει σε τίποτα τη μαγεία της γάτας”. Λέτε να ήταν αυτοί που σκέφτηκαν να κλέψουν το άγαλμα, ένα μήνα μετά; Δεν θα μπορούσα να πω με βεβαιότητα, ωστόσο λίγο αργότερο το άγαλμα επιστράφηκε στη θέση του, έπειτα απο την κατακραυγή για το συμβάν στα κοινωνικά δίκτυα! Ειπώθηκε το πολύ βαρύ “όποιος έκλεψε το άγαλμα της Τόμπιλι είναι εχθρός της ομορφιάς” (ωω προσβολα), ο κλέφτης μάλλον ζορίστηκε ΠΟΛΥ και το επέστρεψε άααμεσα! Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Παιδιά, λέτε να φτιάξουμε και ένα αντίστοιχο άγαλμα στον Τσιτσάκο, γιατί γκρινιάζει όλη μέρα και όλη νύχτα απο τότε που έμαθε τα καθέκαστα για την Τόμπιλι ΚΑΙ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΗ ΓΚΡΙΝΙΑ (παρ. Τσίτσου: ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΩΡΕ, ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ)!
ΥΓ: Ξέρετε και την ιστορία της Γκλι, της γάτας της Αγίας Σοφίας; Μάθετέ την ΕΔΩ.