Η υιοθεσία ενός σκύλου συνεπάγεται προφανώς την αντιμετώπιση κάποιων θεμάτων υγείας κατά την πορεία της ζωής του. Και παρόλο που οι περισσότερες ασθένειες που θα κληθείτε να αντιμετωπίσετε σπάνια θα προσεγγίσουν ιδιαίτερα ανησυχητικά επίπεδα, κάποιες ενδέχεται τελικά να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα στον οργανισμό του τριχωτού σας φίλου (μερικές φορές μη αναστρέψιμα) ή, ακόμα χειρότερα, να οδηγήσουν στον θάνατό του. Καλό θα ήταν λοιπόν να γνωρίζετε ως κηδεμόνες ποιες είναι οι σοβαρότερες δυνητικά θανατηφόρες ασθένειες σκύλων, ώστε να είστε ενημερωμένοι. Αξίζει βέβαια εδώ να τονιστεί ότι ορισμένες από αυτές είναι κληρονομικές, ενώ άλλες δεν μπορούν να προληφθούν ό,τι μέτρα κι αν πάρει κανείς. Σε κάθε περίπτωση εμείς σας παρουσιάζουμε μία περιληπτική λίστα με τις δυνητικά θανατηφόρες ασθένειες σκύλων
θανατηφόρες ασθένειες σκύλων
1. Λύσσα
Η λύσσα κατέχει δικαιωματικά την πρώτη θέση σ’ αυτή τη λίστα, καθώς ανά τους αιώνες έχει διαμορφώσει μια εξαιρετικά κακή φήμη. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τη γνωρίζει και να μην τη φοβάται – και με το δίκιο του, καθώς, αν δεν προληφθεί έγκαιρα, αποβαίνει πάντα μοιραία, κι όχι μόνο για σκύλους και άλλα θηλαστικά αλλά και για τον άνθρωπο, σε περίπτωση δαγκώματος από κάποιο μολυσμένο ζώο. Ο χρόνος επώασης του ιού ποικίλει, συνήθως από δύο έως οχτώ εβδομάδες, χωρίς δυστυχώς να υπάρχει προειδοποίηση, κάτι που καθιστά τη διάγνωση σχεδόν αδύνατη, καθώς τα συμπτώματα εκδηλώνονται όταν είναι πια πολύ αργά, με συνέπεια η συγκεκριμένη νόσος να αποβαίνει πάντα θανατηφόρα. Όλα αυτά ευτυχώς μπορούν να αποφευχθούν με το διαθέσιμο σήμερα εμβόλιο που έχει ελάχιστες παρενέργειες και προσδίδει ανοσία στη λύσσα μετά από περίπου 20 ημέρες από τον εμβολιασμό. Περισσότερες λεπτομέρειες για τη λύσσα στα σκυλιά, θα βρείτε ΕΔΩ.
2. Μόρβα
Η μόρβα, το κοινό όνομα της νόσου Carre, είναι μια εξαιρετικά σοβαρή ασθένεια, που ευτυχώς μπορεί να προληφθεί με εμβολιασμό, σε αντίθετη περίπτωση όμως η νόηση επιφέρει τον θάνατο σε ποσοστό πάνω από 90% το κρουσμάτων – ειδικά στα πιο νεαρά κουτάβια και στους πιο ηλικιωμένους σκύλους. Θα έλεγε κανείς ότι, σε ανθρώπινους όρους, μοιάζει με την ιλαρά. Ο λόγος που η μόρβα θεωρείται ιδιαίτερα μεταδοτική είναι ότι εξαπλώνεται όχι μόνο μέσω της επαφής με μολυσμένα σωματικά υγρά (συμπεριλαμβανομένων των ρινικών και των οφθαλμικών εκκρίσεων) αλλά και μέσω σταγονιδίων στον αέρα. Περισσότερα για τη μόρβα, θα βρείτε ΕΔΩ.
3. Διροφιλαρίωση
Άλλη μία πολύ σοβαρή ασθένεια του σκύλου (αλλά και άλλων ζώων) που μπορεί να επιφέρει μέχρι και τον θάνατο, η διροφιλαρίωση προκαλείται από παράσιτα που προσβάλλουν την καρδιά του σκύλου και τα μεγάλα αγγεία γύρω από την καρδιά, αν και σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να φτάσουν μέχρι και τους πνεύμονες αλλά και άλλες περιοχές του κυκλοφορικού συστήματος. Τα παράσιτα μεταδίδονται με τη μορφή μικροσκοπικών προνυμφών (ονομάζονται «μικροφιλάριες») από μολυσμένα κουνούπια.
Παρόλο που η διροφιλαρίωση είναι μία ασθένεια που μπορεί να προληφθεί με την τακτική χορήγηση αντιπαρασιτικών φαρμάκων, δυστυχώς αρκετοί κηδεμόνες σκύλων δεν καταφεύγουν στη θεραπεία, παρόλο που είναι γνωστό ότι ακόμα και ένα τσίμπημα μολυσμένου εντόμου μπορεί να είναι αρκετό για να νοσήσει το κατοικίδιό τους. Οι μικροφιλάριες χρειάζονται μερικούς μήνες για να προσβάλουν τα όργανα-στόχους, γι’ αυτό και τα συμπτώματα δεν είναι άμεσα ορατά, ενώ μπορούν να επιβιώνουν στον οργανισμό ακόμα και για χρόνια, με κατάληξη διάφορα οργανικά προβλήματα στους πνεύμονες, την καρδιά, τα νεφρά και το ήπαρ – αν δεν οδηγήσει φυσικά στον θάνατο.
Περισσότερα δεδομένα για τη διροφιλαρίωση σκύλου στο αναλυτικό μου άρθρο, ακριβώς εδω!
4. Λεπτοσπείρωση
Θύματα της λεπτοσπείρωσης μπορούν να πέσουν τόσο τα ζώα όσο και οι άνθρωποι. Η δυνατότητά της μάλιστα να μεταδίδεται απ’ ευθείας από τον σκύλο στον άνθρωπο την καθιστά ασθένεια ζωονοσογόνο. Τα βακτήρια που την προκαλούν, οι λεπτόσπειρες, μεταδίδονται από την κατανάλωση μολυσμένου κρέατος ή την κατάποση κοπράνων, καθώς και από την επαφή με τα ούρα των μολυσμένων ζώων, συνήθως τρωκτικών. Αν και προλαμβάνεται πλήρως με τον εμβολιασμό, μπορεί να οδηγήσει σε τραγικές συνέπειες (ως και θάνατο) σε αντίθετη περίπτωση. Παράλληλα, ακόμα κι αν ο θάνατος αποφευχθεί τελικά με την κατάλληλη θεραπεία, ενδέχεται να μείνουν ανεπανόρθωτες βλάβες στον οργανισμό.
Θέλετε να μάθετε περισσότερα για τη λεπτοσπείρωση σκύλου; Κάντε κλικ εδώ!
5. Μπορελίωση
Αν και αρκετά σπάνια, η μπορελίωση (ή νόσος του Λάιμ) μπορεί να αποδειχθεί θανατηφόρα σε περίπτωση που δεν διαγνωστεί και δεν θεραπευτεί στα αρχικά στάδια με αντιβιοτικά. Προκαλείται από ένα βακτήριο που ονομάζεται borrelia burgdorferi (εξ ου και η ονομασία) και απαντάται σε μικρά τρωκτικά όπως αρουραίους και ποντίκια αλλά και σε μεγαλύτερα ζώα, όπως ελάφια. Μεταδίδεται με κρότωνες (τσιμπούρια), τα οποία λειτουργούν ως φορείς, καθώς, αφού απομυζήσουν το αίμα που χρειάζονται για να τραφούν από τα ζώα και τον άνθρωπο, κατόπιν μεταφέρουν τα βακτήρια σε νέους ξενιστές. Συνήθως αρκούν 36 με 48 ώρες για να μολυνθεί ο σκύλος σας, κάτι που καθιστά τη χορήγηση άμεσης θεραπείας ιδιαίτερα επιτακτική. Ευτυχώς, πέρα από την εκ των υστέρων θεραπεία, η μπορελίωση μπορεί να προληφθεί με έγκαιρο και κατάλληλο εμβολιασμό.
6. Διάταση και στροφή στομάχου
Παρότι άγνωστη σε αρκετούς η συγκεκριμένη ασθένεια είναι μια πολύ συνηθισμένη αιτία θανάτου στα σκυλιά, με ποσοστό θνησιμότητας που αγγίζει ως και το 50%! Κάτι που δεν είναι καθόλου περίεργο, αν σκεφτεί κανείς ότι η συσσώρευση αερίου στο στομάχι του σκύλου προκαλεί τέτοια πίεση στο διάφραγμά του που τόσο το αναπνευστικό όσο και το καρδιαγγειακό του σύστημα καλούνται ουσιαστικά να λειτουργήσουν χωρίς οξυγόνο, με ολέθρια συνήθως αποτελέσματα, όπως ισχαιμία και ρήξη στομάχου, καθώς και βλάβες σε άλλους ιστούς, συμπεριλαμβανομένης και της σπλήνας. Παρόλο που επιστημονικά δεν έχει ακόμα εξακριβωθεί η αιτία της ασθένειας αυτής, γνωρίζουμε σήμερα ότι συνήθως προσβάλλει τους σχετικά μεγαλόσωμους και πιο ηλικιωμένους σκύλους (συνηθέστερα τους αρσενικούς). Συνήθως έναυσμα αποτελεί η βιαστική κατανάλωση μεγάλης ποσότητας φαγητού και υγρών. Τουλάχιστον, μια ακτινογραφία ή έστω ψηλάφηση του ζώου από έναν ειδικό αρκούν για τη διάγνωση των περισσότερων περιπτώσεων, ώστε να αφαιρεθεί ο αέρας και το περιεχόμενο του στομάχου και ακολούθως να χειρουργηθεί το ζώο. Σε περίπτωση που δεν ληφθεί καμία μέριμνα, ο θάνατος είναι αναπόφευκτος.
7. Παρβοϊός
Ο παρβοϊός είναι μια ιογενής ασθένεια που προσβάλλει το πεπτικό σύστημα και την καρδιά του σκύλου. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο ιός μεταδίδεται μέσω των περιττωμάτων των μολυσμένων σκύλων, δυστυχώς όμως τα πρώτα συμπτώματα αργούν κάπως να εμφανιστούν. Ο παρβοϊός προκαλεί απώλεια του βλεννογόνου της εντερικής οδού και καταστρέφει ορισμένα στοιχεία των κυττάρων του αίματος. Παράλληλα, μεταδίδεται πολύ εύκολα, είναι ιδιαίτερα ανθεκτικός και χτυπάει με διαφορετική ένταση, οπότε ο υπολογισμός του ποσοστού θνησιμότητάς του παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις (από 20% ως και 70%!). Αν η θεραπεία αρχίσει άμεσα, ο σκύλος έχει αρκετές πιθανότητες επιβίωσης. Σε κάθε περίπτωση όμως η πλέον ενδεδειγμένη μέθοδος προστασίας ενάντια και σ’ αυτή την ασθένεια είναι ο εμβολιασμός, όπως άλλωστε αποδεικνύεται κι από το γεγονός ότι τα πιο ευπαθή στην ασθένεια είναι συνήθως τα ανεμβολίαστα κουτάβια και σκυλιά που βρίσκονται σε εγκαταστάσεις φιλοξενίας κατοικίδιων.
8. Νεφρική ανεπάρκεια
Η νεφρική ανεπάρκεια στα σκυλιά αναπτύσσεται είτε αυτόνομα είτε ως αποτέλεσμα επιπλοκών που έχουν σχέση είτε με συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή είτε με άλλες ασθένειες. Στην πρώτη κατηγορία ανήκει η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, που συνήθως αποδίδεται σε γενετικούς παράγοντες (και προσβάλλει κυρίως μεγαλύτερα σε ηλικία σκυλιά), γεγονός που καθιστά αδύνατη την πρόληψή της. Με δεδομένο ότι τα σημάδια αργούν να εμφανιστούν, είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί εγκαίρως. Οι επιπτώσεις της για την υγεία του σκύλου είναι εξαιρετικά δυσμενείς, καθώς η αχρήστευση των νεφρών αναπόφευκτα οδηγεί σύντομα σε συσσώρευση άχρηστων ουσιών στο αίμα και μακροπρόθεσμα στο θάνατο. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει η οξεία νεφρική ανεπάρκεια, που αν και εμφανίζεται απροσδόκητα, μπορεί να είναι αναστρέψιμη με την κατάλληλη αγωγή, χωρίς όμως να μπορεί να αποκλειστεί μία μόνιμη βλάβη των νεφρών. Τουλάχιστον, ο συγκεκριμένος τύπος νεφρικής ανεπάρκειας μπορεί να προληφθεί με έμφαση στη φροντίδα της στοματικής υγιεινής του κατοικιδίου μας. Για τη χρόνια νεφρική ανεπάρκεια επιδίωξη οφείλει να είναι η συνεχής φροντίδα και επίβλεψη του κατοικιδίου καθώς και η χορήγηση ειδικών τροφών και φαρμάκων που θα παρατείνουν κατά το δυνατόν το προσδόκιμο ζωής του. Σε κάθε περίπτωση, υπολογίζεται ότι πάνω από το 10% των σκύλων θα αναπτύξει κάποιου είδους νεφρική ανεπάρκεια σε κάποιο στάδιο της ζωής τους.
SUPER SOS
To βιβλίο του Τσίτσου “Τσίτσος, η γάτα που μιλούσε πολύ” κυκλοφόρησε και η 1η Έκδοση κοντεύει να εξαντληθεί
Ενισχύστε τον Τσίτσο και τις 150 Τσιτσόγατες παραγγέλνοντάς το από ΕΔΩ
9. Δηλητηρίαση από σοκολάτα
Οι περισσότεροι κηδεμόνες σκύλων γνωρίζουν ότι η σοκολάτα είναι τοξική για τα κατοικίδια, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που μπορεί να αποδειχθεί και μοιραία. Αν και στην πραγματικότητα είναι αρκετά απίθανο να πεθάνει ένας σκύλος μετά από κατανάλωση σοκολάτας (έχει υπολογιστεί ότι μόλις μία στις 3.000 περιπτώσεις αποβαίνει μοιραίες), δεν παύει ένα τέτοιο ενδεχόμενο να αποτελεί μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάταση για τη ζωή του κατοικιδίου μας. Ο λόγος είναι ότι η σοκολάτα περιέχει θεοβρωμίνη, μια ουσία που ο σκύλος δυσκολεύεται να μεταβολίσει, με αποτέλεσμα να γίνεται τοξική και να περνάει στο νευρικό του σύστημα. Δεν είναι όμως όλες οι σοκολάτες το ίδιο τοξικές: η λευκή σοκολάτα, για παράδειγμα, περιέχει τα μικρότερα ποσοστά μεθυλξανθίνης, ενώ η κανονική ή η μαύρη περιέχουν πολύ υψηλά ποσοστά καφεΐνης και θεοβρομίνης. Στην πράξη, έχει αποδειχτεί ότι αρκεί η κατανάλωση 100 γραμμαρίων μαύρης σοκολάτας για να επέλθει ο θάνατος ενός σκύλου βάρους οχτώ κιλών. Γι’ αυτό το λόγο πιο επιρρεπή σε δηλητηρίαση από σοκολάτα είναι τα κουταβάκια, καθώς και σκυλιά με ιστορικό παγκρεατίτιδας, διαβήτη ή άλλων καρδιακών νοσημάτων.
Βρείτε περισσότερες περιπτώσεις επικίνδυνων περιπτώσεων δηλητηρίασης σκύλου στο άρθρο μου ακριβώς εδώ!
10. Μυκητιάσεις
Παρότι ενοχλητικές, οι μυκητιάσεις σπάνια εξελίσσονται σε κάτι ανησυχητικότερο, και σ’ αυτές τις περιπτώσεις όμως ενδέχεται να επέλθουν σοβαρότερες συνέπειες, ακόμα και ο θάνατος. Οι μυκητιάσεις που περιορίζονται στο δέρμα του σκύλου συνήθως αντιμετωπίζονται με σχετική ευχέρεια, ωστόσο αυτές που προσβάλλουν ολόκληρο το σώμα του ενδέχεται να αποδειχθούν επιβλαβείς, ιδιαίτερα αν εξαπλωθούν στους πνεύμονες, το συκώτι ή τον εγκέφαλο. Στην κατηγορία των μυκητιάσεων που μπορεί να έχουν ολέθριες συνέπειες ανήκουν μύκητες του δέρματος όπως τα δερματόφυτα σκύλου αλλά και.. συστεμικοί μύκητες που περιλαμβάνουν 4 κατηγορίες: τη κοκκιδιοειδομυκητίαση, τη κρυπτοκόκκωση, τη ιστοπλάσμωση, τη βλαστομυκητίαση.
Κοκκιδιοειδομυκητίαση
Αν και η κοκκιδιοειδομυκητίαση δεν είναι κολλητική, πολλοί σκύλοι (κυρίως στις νοτιοδυτικές πολιτείες των Η.Π.Α. και τις κοιλάδες της Νότιας Καλιφόρνιας) νοσούν κάθε χρόνο λόγω αερομεταφερόμενης σκόνης. Οι σχετικές επιδημίες ξεσπούν μετά από τις ξηρασίες που έπονται των έντονων βροχοπτώσεων και οι οποίες είναι υπεύθυνες για τις αμμοθύελλες που σηκώνονται κατόπιν. Συνήθως έχει αρχικά τη μορφή μίας αναπνευστικής ασθένειας, μπορεί όμως να εξαπλωθεί περαιτέρω, με συνέπεια τη μόλυνση και άλλων ιστών του οργανισμού του σκύλου, ιδιαίτερα συνδέσμων, οστών και ματιών.
Κρυπτοκόκκωση
Η κρυπτοκόκκωση είναι ένας μύκητας που βρίσκεται στο έδαφος, αν και μπορεί να ανιχνευθεί και σε περιττώματα πτηνών, και ιδιαίτερα σε κουτσουλιές περιστεριών. Όταν προσβάλλει τα σκυλιά, οι συνέπειες συνήθως αφορούν την αναπνευστική οδό, τα μάτια, το δέρμα και το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Ιστοπλάσμωση
Η ιστοπλάσμωση αποτελεί μια μη κολλητική ασθένεια που οφείλεται στο ιστόπλασμα, που αποτελεί ένα από τα τρία κύρια είδη μυκήτων του εδάφους. Στις Η.Π.Α. απαντάται κυρίως στις μεσοδυτικές και νότιες πολιτείες, και ειδικότερα στις κοιλάδες των ποταμών. Πρώτα θύματα σε ένα σκύλο πέφτουν οι λεμφαδένες και οι πνεύμονες, χωρίς όμως να μπορεί να αποκλειστεί και το γαστρεντερικό σύστημα.
Βλαστομυκητίαση
Ο μύκητας που είναι υπεύθυνος για τη βλαστομυκητίαση ευδοκιμεί σε υγρά όξινα εδάφη, σε ξύλα σε σήψη και γενικά σε βλάστηση που βρίσκεται σε φάση αποσύνθεσης, κυρίως στις βόρειες περιοχές των Η.Π.Α., ενώ μπορεί να μπορεί να ανιχνευθεί και στα κόπρανα των νυχτερίδων και των περιστεριών. Η ασθένεια στα σκυλιά ξεκινάει συνήθως από τους πνεύμονες, αλλά μπορεί να επηρεάσει και τα μάτια, τον εγκέφαλο, το δέρμα ή τα οστά.
Βρείτε περισσότερα για τους μύκητες σκύλου στο αρθρο μου, ακριβώς εδω!
11. Λεϊσμανίαση ή Καλαζάρ
Τελευταία αλλά όχι λιγότερο σημαντική από τις προηγούμενες, αντίθετα, μάλλον η πιο σοβαρή από όλες είναι η φοβερή και τρομερή λεϊσμανίαση που μολύνει το σκύλο όταν ενα συγκεκριμένο κουνούπι, ο φλεβοτόμος τσιμπήσει το σκύλο! Τα συμπτώματά της είναι ευρεία και περιλαμβάνουν προβλήματα στα σπλάχνα, το δέρμα, τα νεφρά, τους λεμφαδένες κλπ! Μάθετε περισσότερα για τη λεϊσμανίαση στο αναλυτικό μου άρθρο!
12. Δερματίτιδα Σκύλου
Οι σκύλοι υποφέρουν πολύ από διάφορες καταστάσεις δερματίτιδας, με διάφορες αιτιολογίες με κυριότερες τις αλλεργικές αντιδράσεις και τα τσιμπήματα από παράσιτα! Η πιο συχνη περίπτωση δερματίτιδας είναι ξεκάθαρα η ατοπική δερματίτιδα που έχει κατά βάση αλλεργική αιτιολογία! Βρείτε πως μπορούν να αντιμετωπιστούν οι δερματίτιδες αλλά και σχετικές φωτογραφίες στο αναλυτικό μου άρθρο ακριβώς εδω!
Αντί επιλόγου...
Αν και οι προαναφερθείσες ασθένειες σκύλων μπορεί δυστυχώς να αποδειχθούν θανατηφόρες, οι περισσότερες είναι δυνατόν να προληφθούν είτε με εμβολιασμό είτε με λήψη προληπτικών μέτρων, όπως για παράδειγμα με την τήρηση ενός αυστηρού διατολογίου και μιας ισορροπημένες διατροφής, την αποφυγή επίσκεψης μερών που συχνάζουν ανεμβολίαστα σκυλιά κτλ. Ένας άλλος κρίσμος παράγοντας για μια αίσια έκβαση είναι η έγκαιρη διάγνωση των παραπάνω θανατηφόρων ασθενειών σκύλων, καθώς αυξάνει κατακόρυφα τις πιθανότητες επιτυχούς θεραπείας και συνακόλουθα της επιβίωσης του τριχωτού σας συντρόφου. Μην αμελείτε λοιπόν τόσο τις τακτικές όσο και τις πιο απρογραμμάτιστες επισκέψεις στον κτηνίατρό σας σε περίπτωση που παρατηρήσετε αξιοσημείωτες διαφορές στη συμπεριφορά του ή συμπτώματα που υποδηλώνουν κλονισμένη υγεία!
3 Απαντήσεις
το σκυλάκι μου έχει καλαζαρ …ξεκίνησε πριν 3 χρόνια στο δερμα…πριν λίγους μήνες παρελυσε…τώρα 4 μέρες έχει πολλά σαλια καφέ…και πυον…είναι στο τέλος???
η εμπειρια μου ειναι πολυ περιορισμενη γμτι :/