.. γράφει η Έφη Καράμπα από τις Ξιπασμένες Νοικοκυρές
Ένα θα σας πω, δεν μου φτάνει που τρεχω και δεν φτάνω τις τελευταίες μέρες. Που δουλεύω 25 ωρες το 24ωρο και ταυτοχρόνως μαγειρεύω, καθαρίσω, σιδερώνω, κάνω τον ταξιτζή, λύνω διάφορες και κάνω τον διαιτητή σε «εμφύλιους σπαραγμούς», μου έφερε πριν τρεις μερες η φιλη μου η Ντανιελλα να της κρατήσω τον Λέξη, για λίγες μερες.
Ο Λέξη ειναι ενας κουκλος χατσικο δυο ετων, που παθαίνει τρελο κοκομπλοκο αν τον αφησεις σε ξενοδοχείο σκύλων. Πέφτει σε κατάθλιψη, κλαίει μέρα νύχτα, χάνει 3-4 κιλά και γενικά ειναι να τον κλαινε οι ρεγγες! Οποτε η οικογενεια του τραβάει τρελο ζορι όταν πρόκειται να πάει διακοπες. Επειδή ειναι πολυ φιλικος με παιδιά και γατιά και έχει και δυο ματάκια που όταν σε κοιτάνε βγαζεις την μπριζόλα μέσα απο το στομα σου και του την δινεις, δέχθηκα να τον φιλοξενήσουμε.
ΜΑΛΛΟΝ ΧΡΗΣΙΜΟ
Πως να βοηθήσω ένα σκύλο και μια γάτα να τα βρουν
Εντάξει, οι μικροί ειναι ξετρελαμενοι μαζί του. Όλη μέρα τον ζουλάνε και τον χαϊδολογανε και τον παίζουνε. Αυτή που δεν το πήρε και πολυ καλά ειναι η Σκουντουφλά. Έχει ανεβεί πάνω στην βιβλιοθήκη και τον κοιτάει με απαξίωση του τύπου: «τι μας το κουβάλησαν αυτο εδώ». Εμένα και τον άντρα μου, μας κρατάει μούτρα εννοείται. Ότι θέλει να μας ζητήσει το κάνει δια αντιπροσώπου. Το λέει στον Δημήτρη και μας το λέει εκεινος.
Για παράδειγμα τραβάει το κουβερτακι της κοντά στον Δημήτρη και του κάνει ένα νιαουυυ του τύπου : «πες στην μάνα σου να μου τινάξει το κουβερτακι. Μες στην τρίχα το έχει αφήσει». Η άμα θέλει να ξαπλώσει στην γωνία της στον καναπέ και κάθεται ο αντρας μου εκεί, στέκεται στο μπράτσο του καναπέ, κοιτάει τον Δημήτρη -τον άντρα μου ούτε να τον φτύσει λέμε- και κάνει ένα μακρόσυρτο νιαουυυυ του τύπου «πες τον πατέρα σου να πάρει τον πισινό του απο την γωνία μου. Ίσα κι όμοια γίναμε εδώ μέσα» και ο Δημητρης λέει στον άντρα μου: «μπαμπά πήγαινε λιγο πιο εκεί να κάτσει και η Σκουντουφλιτσα».
Το πρωί λοιπόν βάζω στον Δημήτρη να φάει κοκοποπς. Τα τρώει σκετα, χωρις γαλα -άλλη βλάβη αυτή!-. Με κοιτάει λοιπόν το γατί του τύπου «εμένα δεν θα μου βαλεις; Πάλι διακρισεις; Μάνα εισαι εσυ;» Της γεμίζω λοιπόν το μπολάκι με κροκετες. Κι εκεί που τρώει ο Δημητρης ξαφνικά πεταει το κουτάλι και αρχίζει να τρώει με το στομα! «Τι κανείς παιδι μου;» Τον ρωταω εγώ απορημένη. «Ειναι καλυτερα χωρις κουτάλι» μου λέει. «Πιο εύκολο».
SUPER SOS
To βιβλίο του Τσίτσου “Τσίτσος, η γάτα που μιλούσε πολύ” κυκλοφόρησε και η 1η Έκδοση κοντεύει να εξαντληθεί
Ενισχύστε τον Τσίτσο και τις 150 Τσιτσόγατες παραγγέλνοντάς το από ΕΔΩ
Η Σκουντου τον κοιτάει με υπερηφανεια του τύπου «αυτο το παιδί έχει πολυ υψηλό IQ. Θα πάει μπροστά». «ναι αλλά δεν εισαι γάτα εσυ παιδάκι μου. Τα ζωάκια τρώνε έτσι» του εξηγώ εγώ και παω να σηκώσω το κουτάλι να του το ξαναδωσω. Και δίνει μια με το χέρι του το ψοφογατο και πεταει το κουταλάκι δυο μέτρα μακριά!
Και το βλέπει η Λέξη, και νομίζει ότι της το πετάξαμε για να πάιξουμε. Και τρεχει το σκυλί και φέρνει το κουταλι και τα παίρνει στο κρανίο η Σκουντου και του κατεβάζει τα μούτρα κάτω νιααααααρρρρρρρρ -άσε κάτω το κουτάλι ρε βρωμοσκυλο, που θα μας πεις εσυ αν θα φάμε με κουταλι η όχι- και παραχώνει το κουτάλι κάτω απο τον μπουφέ ενώ το έρημο σκυλί έχει λουφάξει στην γωνία του και σιγο κλαίει.
Το μεσημέρι το ίδιο. Ο Δημητρης θέλει να φάει τα μακαρόνια χωρις πιρούνι και έχει χώσει την μουριτσα του μέσα στο πιάτο και του κρέμονται απο το πιγούνι τα μακαρόνια σαν το γενακι του δασκάλου Σιφου. Και τα έχω πάρει κρανίο εγώ και του λέω «αν δεν φας με πιρούνι δεν θα φας καθόλου.» Και μου έχει γυρίσει την πλάτη του νευριασμενος και δίπλα του μου έχει γυρίσει την πλάτη και το σκ@τογατο για συμπαράσταση και η Λέξη που δεν έχει καταλάβει γιατί το κάνουνε αυτο αλλά θέλει να ενσωματωθεί στην ομάδα.
Δεν θα τα πάμε καλά. Δεν μου αρέσουν αυτες οι κολεγιες εμένα. Θα γίνει χαμος. Τωρα κάθονται όλοι μαζί στον καναπέ και βλέπουν τον «γάτο τον φευγάτο». Κιχ να μην ακούσω. Κιχ.!!!!
ΣΗΜ. ΤΣΙΤΣΟΥ:
Μη χάσετε και τις φοβερές περιπέτειες της γάτας της Έφης με το .. Air Condition – διαβάστε τες ΕΔΩ!
